Nu het werk bij de NPS even definitief is geëindigd, kreeg ik eindelijk wat tijd om serieus bezig te zijn met de verhuizing. Ik heb daarbij een paar waardevolle lessen geleerd.
Het kwasten van de woning was, met de gewaardeerde hulp van vrienden, al gebeurd (zie web-log 3 sept. 2005), maar nu de verhuizing zelf nog.
Eerste vereiste voor een succesvolle verhuizing, zo hadden ervaringsdeskundigen mij verzekerd, is het hebben van voldoende bergruimte. Zonder genoeg kastruimte is het namelijk zeker dat een boel ingepakte dozen nooit meer uitgepakt zullen worden. En niets is frustrerender dan bij een volgende verhuizing onuitgepakte dozen tegen te komen. Vooral als blijkt dat je de inhoud toch liever niet wil weggooien (een typische eigenschap die onderwerp zou moeten zijn van uitvoerige psychologische studie).
Nu heb ik het geluk dat vriend Joris (u kent hem wellicht van Joris Timmer- en Klusbedrijf, een weinig originele maar ten zeerste de lading dekkende naam) mij wel wilde helpen. In opdracht, maar tegen gereduceerd tarief. Vooral als ik hem bij het hele proces zou assisteren.
En dus gingen we de hele vrijdag frezen, zagen, kloppen, timmeren en sjouwen. Met als resultaat een alleraardigste grenen kast die precies voldeed aan de eisen die ik eraan gesteld had: stevig, efficiënt qua ruimte en, het allerbelangrijkste, over de gehele lengte van de muur. Opbergruimte kun je immers niet genoeg hebben; daar moet niet op bezuinigd worden.
