Nu de uitgaven van de politieke partijen in Breda streng gecontroleerd worden op rechtmatigheid, werd het ook voor ons tijd om de schoenedoos met bonnetjes erbij te pakken. Onze schoenedoos bleek gelukkig een redelijk complete multomap, waarin één bonnetje en één bankafschrift ontbrak. Het bankfschrift wordt door de giro nagezonden en het bonnetje betreft een rekening aan de gemeente, dus dat is ook makkelijk na te zoeken. Een eerste, globale controle van een accountant duidde op een keurige boekhouding.
Maar daar dacht ik niet in eerste instantie aan bij het woord ‘schoenedoos’. Ik dacht aan de tussen-n die tien jaar geleden massaal is ingevoerd door de Nederlandse Taal Unie. De meest belachelijke spellingshervorming ooit, dacht ik, totdat eerder dit jaar een nog belachelijkere spellingsherziening het daglicht zag. Er is inmiddels een ware taalstrijd ontketend, waarbij veel media al hebben aangekondigd dat ze deze spelling niet gaan overnemen.
Terecht. Want ‘Mijnheer de Koekenpeer’ slaat natuurlijk nergens op. En het afbreekstreepje tussen ‘Fran’ en ‘krijk’ natuurlijk ook niet (het is immers het Rijk der Franken, niet het Krijk der Franen). Ik heb dus maar weer eens een moedige beslissing genomen: dit weblog volgt de nieuwe spellingshervorming niet. Net zoals ik die van 1995 ook niet hanteer. Wat mij betreft wordt de spelling van 1954 gevolgd. Dat is niet concservatief, dat is consistent. Want taal moet alleen maar veranderen wanneer dat voorziet in een behoefte van de taalgebruiker. Opgelegde veranderingen van bovenaf door professoren, daar is geen behoefte aan. En voor de duidelijkheid: wie over honderd jaar nog wil dat gedichten van Vondel of boeken van Multatuli nog in het originele manuscript te lezen zijn door de toekomstige generaties, doet er verstandig aan de taal niet te veel te wijzigen. Wie zijn taal verkwanseld, gooit zijn erfgoed weg. Dus laten wij doen zoals de Engelsen, die al eeuwenlang dezelfde spelling hanteren. Terwijl juist die de meest onlogische spelling denkbaar hebben.
Haha, ik houd gewoon de spelling van 1959 aan. Het jaar dat ik leerde lezen en schrijven. Dat lijkt me prima en iedereen kan het lezen.