Hein en Linda zijn vandaag getrouwd. Het was een bruiloft volgens het boekje: met een stralende bruid en een openingsdans, waarna de gasten één voor één de dansvloer op werden getrokken. Ik heb me afzijdig gehouden. Ik houd niet van dansen op bruiloften. Ik ben namelijk homo.
Ik heb nooit helemaal begrepen waarom mensen vandaag de dag nog willen trouwen. Het huwelijk is eigenlijk niets meer dan een conservatief kleinburgerlijk instituut dat voornamelijk door de kerk in stand is gehouden. Daarnaast is de beloofde eeuwige trouw al lang niet meer zo eeuwig als dat deze ooit, toen het huwelijk werd uitgevonden, is bedoeld. Maar ja, we zijn er inmiddels ook achter dat de mens veel minder monogaam is als dat de paus ons wil doen geloven. Dat ligt er op zijn beurt natuurlijk weer aan dat de paus nu eenmaal niet zo veel ervaring heeft op sexueel gebied, maar da’s weer een heel ander verhaal.
Ik snap ook niet helemaal waarom sommige homo’s zo nodig willen trouwen. Waarom meedoen aan een conservatief christelijk instituut, het bolwerk van de normatieve hetero-cultuur? En ik dacht altijd dat homo’s zich van nature juist verzetten tegen dergelijk truttig huisje-boompje-beestje-gedrag. Net als met kinderen: het grote voorrecht van homo-zijn is juist de afwezigheid van voortplantingsdrang. Maar hele volksstammen staan klaar om kinderen te adopteren. let’s face it: de hollandse homo begint zo langzamerhand al aardig op een hetero te lijken.
Maar, geloof het of niet, ik gun iedereen zijn of haar schijnzekerheid. Dat meen ik echt. Dus trouw maar en adopteer maar. Mijn zegen heb je. En mocht er ooit één of andere intolerante conservatief op het idee komen om het homo-huwelijk af te schaffen, zal ik vooraan staan bij de barricaden. Om het recht van homo’s te verdedigen hun leven net zo truttig in te richten als de rest. Dat is dan misschien een beetje tegen mijn natuur in. Maar ja, dat is mijn hele seksleven eigenlijk ook al.
