‘Ga je mee naar Mundial?’, vroeg de stem aan de andere kant van de telefoon. Tuurlijk, ik ben dol op biologische koffie.
Muziek uit alle windstreken, een bijna subtropische zomerzon en bier. Wat wil een mens nog meer. Badend in luxe en weelde zag ik het door het ministerie van Buitenlandse Zaken gesponsorde Ministeriepodium, waar de millennium-doelstellingen tegen armoede en honger op grote doeken leesbaar waren.
En daar kan ik me kwaad om maken. Want terwijl het kabinet goede sier probeert te maken met doelstellingen waarvoor ze geen cent uitgeeft, handhaven Nederland en Europa hun landbouwsubsidies, hun tariefmuren en hun impostbeperkingen. En zolang er geen sprake is van eerlijke vrijhandel, zullen ontwikkelingslanden nooit de kans krijgen hun economie een impuls te geven. Want dat zou pas structurele hulp zijn: onze door de eeuwen heen eenzijdig opgebouwde en met wapentuig en oorlog beschermde voorrechtspositie verruilen voor een open economie waar elk land de vruchten van plukt. Wedden dat we daar te egoïstisch voor zijn?