De Kadernota is één van de belangrijkste politieke documenten van het jaar. In de kadernota wordt namelijk in grote lijnen uitgelegd waar in de begroting voor het volgende jaar het geld aan besteed zal gaan worden. En aangezien er best veel te zeggen valt over zo’n Kadernota en we tegelijkertijd willen voorkomen dat de raadsvergadering tot diep in de nacht duurt, krijgt elke fractie eerst de gelegenheid om schriftelijk op de kadernota te reageren. Deadline: 12.00 uur.
Aan een week vol vergaderingen (fractie, ledenvergadering en drie commissies waarvan ik er twee voor mijn rekening nam) heb je op zich je handen al vol. Voeg daaraan toe mijn nieuwe baan en je begrijpt dat het schrijven van een reactie op de Kadernota een beetje in het gedrang leek te komen. Maar vrijdag heb ik ‘vrij’. Nou ja, eigenlijk niet, want vrijdag is vanaf nu de vaste dag waarop ik me de gehele dag met lokale politiek bezighoudt. De wekker ging dus weer gewoon om half zeven.
Uit bed, snel douchen en achter de pc zitten om er een reactie op de kadernota uit te persen. Dat valt dan toch nog even tegen. Ik was dan ook nog niet klaar toen om elf uur de overige GroenLinksers bij mij aan de deur stonden om alles nog even kritisch door te lezen. En de deadline van twaalf uur heb ik ook met een paar minuten overschreden.
En toen was ik al weer te laat voor de lunchafspraak met de fractievoorzitters van de coalitie in Kota Radja. Overigens doen er mythische verhalen de ronde over al die zaken die er in zo’n coalitiefractievoorzitterslunch allemaal bekokstoofd worden. De helft van die verhalen hebben we zelf in de vorige periode als oppositiefractie waarschijnlijk zelf bedacht. Het blijkt allemaal zwaar overdreven, we hebben geen ingrijpende beslissingen – sterker nog, helemaal geen beslissingen – genomen. Ik zal er later nog eens wat meer over vertellen. Tot die tijd: rest assured, de macht corrumpeert (nog) niet. Maar daar hebben we als kleine coalitiefractie misschien ook wel te weinig macht voor.