Mijn goede voornemen om dagelijks een log te schrijven heeft ernstig te lijden onder de campagnedruk. Daar komt nog bij dat in Breda ook nog een begroting behandeld moet worden. Rust roest, maar ik begin er van overtuigd te raken dat teveel werken ook een corroderend effect kan hebben.
Hoewel ik de mogelijkheid heb thuis te werken, kleeft hier één gigantisch nadeel aan: de afstand met de collegae is groter. Er is echter ook een gigantisch voordeel, namelijk dat je niet steeds onderbroken wordt met kleine dingetjes die je afhouden van de productie die je eigenlijk die dag als doel had gesteld. Maar ik kies telkens weer voor direct contact. Gevolg: wat ik wilde doen niet afgekregen, wat ik niet van plan was te doen wel afgekregen.
Ik heb me voorgenomen op 23 november maar eens vrij te nemen. Of misschien om eens ziek te zijn. En hoewel een aantal collegae verschijnselen van afnemende weerstand begint te vertonen, hebben we alle ziekteverloven maar collectief ingetrokken. Heerlijk, de verkiezingscampagne is begonnen.
