De laatste dag in Oslo was gereserveerd voor het Munch Museet. De Schreeuw en de Madonna hingen er helaas niet aangezien deze in 2004 gestolen en in 2006 zwaar beschadigd teruggevonden werken nog steeds in reparatie zijn.
Vrolijk wordt je niet van de schilderijen van Edvard Munch. De Noorse schilder moet een getergd leven hebben gehad, getuige zijn nalatenschap van schilderijen en tekeningen. Want hoewel zijn meest tot de verbeelding sprekende ‘Schreeuw’ ontbrak, hing het minstens zo indrukwekkende ‘Angst’ wel in het museum en ook het bekende ‘Avond op Karl Johan’ loopt niet bepaalt over van levensvreugde.
Desondanks, of misschien wel juist daardoor, was de permanente tentoonstelling prachtig om ook eens in het echt te zien. De intense kleurcombinaties grijpen je soms bij de keel. Andere schilderijen tonen een immense vaalheid, laten je leeglopen, zoals ‘Dood in de Ziekenkamer’.
Het enige nadeel van het Munch Museet is dat alle schilderijen beschermd worden door een glazen plaat. Jammer dat dat tegenwoordig nodig is.
