Niet alleen de afwasmachine moest terug naar Joris en Liesbth, ze wilden ook hun wasmachine terug. Dit tot grote vreugde van mijn onderbuurman, een handelaar in witgoed, die nu eindelijk geld aan mij kon verdienen.
Uiteindelijk werd het net niet de allerduurste Miele, maar veel kan het niet gescheeld hebben. Anderzijds, bij het naar boven sjouwen van dat ding, bedacht ik dat de kiloprijs van een wasmachine best meevalt. Godskolere wat zijn die krengen zwaar.
Blij met mijn nieuwe machine besloot ik die avond ook maar meteen een was te draaien. Voor de zekerheid controleerde ik voor ik naar bed ging nog even of ‘ie het wel echt deed. Volstrekt geruisloos draaide de trommel rond. Dankzij de kreukbeveiliging kon ik veilig gaan slapen.
Een half uur later werd ik wakker door een piepend geluid. Mijn wasmachine. Het bleek nog een heel handige functie te hebben: hij waarschuwt als ‘ie klaar is met wassen.
Handig, zo’n extra wekker.
[sÇ: hij kan gelukkig ook uit, heb ik ontdekt.]
Honingraadstructuur? Is dat de organisatie die honing van advies voorziet, met allemaal honingraadsleden en honingraadsfracties?
[sÇ: helemaal juist. maar in dit geval bedoelde ik honingraatstructuur en dat is dan weer de vorm van mijn wastrommel.]
Het was een beetje flauw van, geef ik toe.
[sÇ: ik kan flauw wel waarderen.]
Toch aardig dat je me dan niet meteen terugpakt op mijn eigen kromme Nederlands: ‘van’ moet ‘van mij’ zijn, natuurlijk.
[sÇ: het is veel leuker als mensen zelf hun fouten moeten toegeven.]
hahahahahaha…. wat een giller zeg. Lig je eindelijk op bed, moet je er weer uit. Ik ben blij dat mijn machine niet zo´n pieper heeft…. zou er gek van worden
[sÇ: ik kon er anders helemaal niet om lachen.]