Mijn kamer in de Kamer werd geschilderd. Tijdens het reces. Dat is handig, want dan werkt er toch bijna niemand. En dus kon ik best even tijdelijk een andere werkplek gebruiken.
Mijn werkkamer in het oude ministerie van Koloniën was zachtgroen, net zoals het gebouw er aan de buitenkant eruit ziet. Geen heel vervelende kleur, maar ook bepaald niet strak en modern. En aangezien je je aan de kleur wit nooit een buil kunt vallen, werd besloten om alles wit te schilderen.
En dus moesten alle bureaus en kasten van de muur geschoven worden. En daarvoor moesten alle bureaus en kasten leeggeruimd worden. En dat is al snel een dag werk. Net zoals het terug inruimen van al de kasten ook weer een hele dag werken is.
Gelukkig was mijn werkkamer als eerste aan de beurt. En hoewel het uitruimen en inruimen van kasten niet het leukste werk ter wereld is, bood het een unieke kans om alle dossiers weer eens te alfabetiseren.
De kans, ja. Kom op zeg, ik ben toch niet gek. Ik heb wel wat beters te doen dan alfabetiseren.
Mijn archief bestaat uit een stapel op m’n bureau. Wat onderop ligt lost zich vaak vanzelf als eerste op en kan weg. Een fantastisch systeem.
[sÇ: ligt het er al zolang dat het spontaan oplost?]
Jij bent dus bewust analfabeet?
[sÇ: of ik leef in zelfverkozen wanorde.]