De Barstbecue, zo noem ik hem maar. Het jaarlijks terugkerende vrijwilligersfeestje voor de ruim honderdvijftig vrijwilligers van Barst. Vroeger in de tuin van Miller Time, ooit vanwege bezuinigingen zelf gecaterd op de binnenplaats van De Nieuwe Veste en inmiddels al weer enkele jaren in de achtertuin van Café de Speeltuin.
Vooraf kwam Jaap eerst even bij me langs. Indrinken, schijnt dat te heten. Ik noem het gewoon gezellig. De zon scheen op het dakterras en er stond nog een fles rosé in de koeling die er om vroeg opgedronken te worden.
Vervolgens togen we met houten ladder naar het park. Eén decorstuk, een ster, was aan een lantaarn blijven hangen en die wilden we nog even verwijderen. Al was het maar om op het vrijwilligersfeest onze plichtsgetrouwheid te kunnen laten zien. Helaas was iemand ons voor geweest, al vraag ik me af hoe lang hij heeft moeten proberen te klimmen alvorens het hem gelukt was.
Met ladder, maar zonder ster, kwamen we aan op de Barstbecue. Waar, het was natuurlijk te voorspellen, al meteen geroepen werd „zeker van plan om ladderzat te worden?”. En dat waren we inderdaad van plan.
