Mijn kantoormaatje in Utrecht moet nogal vaak bellen met het buitenland. Dat doet hij bij voorkeur via Internet, en daarvoor heeft hij een koptelefoontje met microfoon op zijn computer zitten.
Nu ligt dat ding regelmatig op de grond. Waarna hij vervolgens weer met zijn bureaustoel over de draad heen rijdt. Per ongeluk, uiteraard. Toen ik hem wees op de aanmerkelijke verkorting van de levensduur die dat voor de luister- en praataccessoire tot gevolg zou hebben, antwoordde hij dat hij al diverse malen bij de contactpersoon voor de werkplekinrichting had aangegeven graag een haakje te willen waar hij het ding aan kon ophangen. Vooralsnog echter, heeft hij na maanden wel een toezegging, maar nog geen concreet haakje gehad.
Ik besloot tot een goede daad bij daglicht. In de kluskelder vroeg ik onze onderhoudsmedewerker om een schroefoogje, dat zij voor mij met twee tangen half open boog. Gewapend met haakje en briefopener schroefde ik het ding vervolgens in het houten bureaublad van collega Anne.
Met genoegen constateerde ik dat er helemaal niet zoveel moeite voor nodig is om zowel de bureaucratie te doorbreken als ook een collega dolgelukkig te maken.
Alvast een knallend 2009, al is het bij jou pas half november.
[sÇ: het is nooit te vroeg om mensen een knallend nieuwjaar toe te wensen.]
Wat een rebel ben jij.
[sÇ: `overthrow the system´, denk ik dan altijd.]