Wouter heet ‘ie. Hij studeert in Kortrijk en vind mijn stukjes subliem. Althans, dat mailde BW14 mij.
Hij had één van de gastlogs gelezen die ik geschreven had toen René zich zogenaamd zonder internet in de fictieve stad Parijs begaf. En ik geef toe, toen ik het stukje nog eens nalas kon ik niet ontkennen hier met ronduit briljante literatuur te maken te hebben.
„Hij vond ’t, om ‘m te citeren, ‘subliem geschreven’”, liet René mij weten. „Ik heb ‘m uit de waan gehaald en verteld dat ie jouw schoenen moet gaan likken. Hij heeft je adres. Nou ja, dat van je website dan.”
En nu wacht ik dus op een reactie. Misschien vraag ik Wouter dan wel om met me mee naar Parijs te gaan. Want ook al geloof ik daar niet in, een mens mag durven dromen.
