Sinds enkele jaren is het traditie om aan het eind van het seizoen iets leuks te doen met de gehele raad. Het probleem van ‘iets leuks’ is echter dat de ideeën over de invulling daarvan van persoon tot persoon nogal drastisch kunnen verschillen.
Het raadsuitje leek dan ook verdacht veel op de familiedagen die ik jaarlijks met moeders kant van de familie heb. Terwijl de familie trouw het samengestelde programma afwerkt waar maandenlang druk aan gewerkt is, zit iedereen stiekem te wachten op het moment dat we aan de drank kunnen. Met het raadsuitje was het weinig anders. Voor het bier geserveerd kon worden, moest er eerst gefrisbeed en met pijl en boog geschoten worden.
De herinnering van de gymlessen kwamen boven. Geen geweldige werper en al helemaal geen goede vanger. Evolutionair gezien is het ook veel logischer om snel weg te duiken wanneer er objecten met grote snelheid naar je toevliegen dan ze te vangen. Uiteraard faalde ik miserabel in zowel het frisbeeën als het schieten met pijl en boog. Een achterstand die ik gelukkig bij het drinken snel had ingehaald.
Selcuk, je kunt er voor kiezen niet mee te doen. Ik heb de lunch mee gebruikt en ben er vervolgens als een pijl uit de boog vandoor gegaan. Ik had helaas een andere afspraak (onze collega’s hadden ook een bedrijfsuitje die middag), anders was ik naar het bier gekomen.
[sÇ: als iemand mij vooraf had verteld wat het programma was, had ik inderdaad die keuze kunnen maken.]