“Je moet weer eens wat vaker gaan bloggen”, zei de oude bekende tegen mij tijens een middag afpilsen na de begrafenis van Rob Bouterse. “Anders blog je straks alleen nog maar over dode mensen”. Opnieuw is een begrafenis de aanleiding om weer eens wat op mijn blog te schrijven. Het lijkt een troosteloos leven.
Dat is het natuurlijk niet. Of niet altijd. Daarom is dit blogje voor de levenden. Vrienden, kennissen of drinkebroeders. Voor muziek en theater. En voor Artistieke Uitspattingen Geboren Uit Rare Kronkels. Voor rare ideeen, irritante mensen, vrolijke grappen. En vooruit, voor dansende bananen.
Het leven is te mooi om over te laten aan saaie mensen. Ik proost op de levenden. Of ze nu dood zijn of niet.
