Al enige tijd gaan er stemmen op om oud-Bisschop Muskens tot ereburger van de stad te benoemen. Naast enkele collegae van het CDA heb ik me daar in de kantlijn van de politiek ook altijd pleitbezorger voor getoond.
Op 2 april was het eindelijk zover. In een geheime vergadering op 2 april besloot de gemeenteraad om oud-Bisschop Muskens te benoemen tot ereburger van de stad. Vandaag was de uitreiking van de bijbehorende Zilveren Legpenning. Hoewel het ongebruikelijk is om te citeren uit besloten vergaderingen hieronder toch, op straffe van gevangenneming, mijn bijdrage van 2 april.
„Toen de commissie Monsigneur Muskens voordroeg voor het ereburgerschap van deze stad, werd dit volgens mij breed gedeeld in de politiek. Vanuit zijn positie was, en is er nog steeds, veel waardering voor monsigneur Muskens. Hij is een ambassadeur, niet alleen voor de progressieve katholieke traditie die Breda jarenlang heeft gehad, maar hij is ook een ambassadeur voor de hele stad.
Monsigneur Muskens streed voor heel veel waarden die helaas steeds meer onder druk komen te staan, zoals medemenselijkheid en mededogen. In die strijd was hij volhardend en schuwde hij de controverse niet. Van de tien geboden heeft hij bij twee geboden minimaal een kanttekening geplaatst. Allereerst door te zeggen dat stelen soms helaas bittere noodzaak kan zijn en door te benadrukken dat niet de naam van God, maar de leefwijze van de mens centraal zou moeten staan in het geloof.
Hij heeft ook vraagtekens gezet bij het pauselijk verbod op condoomgebruik in Afrika. Dat maakt hem in onze ogen niet minder, maar juist meer Katholiek. Daarbij is hij een prachtig mens en een waardig ereburger voor deze stad.”