En toen, na een lange Kadernota-vergadering kwam ineens het bericht. Het was @solveig_breda die het bij de borrel na de vergadering als eerste hoorde, via twitter. Michael Jackson was uit elkaar.
Gedurende de vrijdag kwamen de rest van de grappen, de vele verhalen en de muziek. Toegegeven, in de jaren ‘80 en het betere deel van de jaren ‘90 gaf ik niet veel om Jackson’s muziek. Ik geloof dat ik welgeteld één 45-toeren single van ‘m gekocht. De waardering voor de erfenis van Jackson kwam voor mij pas in de nieuwe eeuw. Overigens nog altijd met gepaste nuance. Want laten we eerlijk zijn, de man heeft in het beste geval vier goede albums afgeleverd.
Even kwamen de jaren ‘80 weer binnen in de huiskamer. 3fm draaide het ene na het andere nummer van MJ, de zelfgekroonde Koning van de popmuziek. En stiekem was iedereen blij dat de 50-delige concertreeks in Londen definitief van de baan was. Deze deconfiture is de gezonken ster gelukkig gespaard gebleven.
Rest ons de memorabele beelden van de vele rechtszaken, over het balkon getilde babies, zijn chimpansee Bubbles, een belachelijk interview bij Oprah en, oh ja, tientallen briljante videoclips met bijbehorende choreografieën.