Hoewel niemand tijd had om mee te gaan, kon ik toch niet wachten. Dus ging ik donderdag in mijn eentje op de première-avond naar de nieuwe Michael Moore, ‘Fahrenheit 9/11’. De temperatuur waarop de vrijheid verbrandt.
De documentaire is een unicum, al is het maar omdat de film al lang voordat deze uitkwam min of meer is doodgerecenseerd. Dat kon ook welhaast niet anders, de film is, politiek gezien, immers nu al één van de invloedrijkste in de afgelopen 25 jaar. Michael Moore, de linkse vrijbuiter van Amerika, ooit bekend geworden met de spraakmakende en in Nederland door de VPRO uitgezonden ‘TV Nation’ heeft wellicht meer invloed op de Amerikaanse verkiezingsuitslag in November dan de vele miljoenen kostende verkiezingscampagnes van Kerry en Bush.
De film is uitermate cynisch, schokkend bij vlagen (inclusief beelden uit Irak die ook in Nederland nauwelijks op de journaals te zien zijn geweest) en op een wrange manier eigenlijk ook heel erg grappig. Althans, zolang je er even niet bij nadenkt dat de film gaat over de werkelijkheid.
Fahrenheit is een schoolvoorbeeld van propaganda, wordt veel gezegd. Dat is ook zo: de hele trukendoos is opengegooid om de familie Bush in een zo kwaad mogelijk daglicht te zetten. Handige montages, subtiele geluidjes en het veelvuldig in slow-motion in beeld brengen van de kop van George W, die op een gegeven moment ècht steeds meer op een aap begint te lijken. Desondanks, en dat is een groot verschil met de propaganda uit Nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie, bevat de film geen aantoonbare onwaarheden. Ondanks verwoede pogingen van de advocaten uit het republikeinse kamp, hebben zij niet kunnen voorkomen dat de film in de V.S. in roulatie ging… en blijft. En dat terwijl de wet in Amerika genoeg ruimte laat voor elke lasterclaim denkbaar. De feiten in de film zijn dus ook werkelijk waarheid. En dat maakt de film in zekere zin ook vreselijk schokkend.
Fahrenheit is wat dat betreft een must voor iedereen. Niet alleen voor Bush-haters en maatschappelijk geëngageerden, maar ook voor snelle reclamejongens, cinefielen en aankomend cineasten. Michael Moore verdient wat mij betreft ondertussen de Nobelprijs voor de Vrede. Want dankzij hem is de kans dat Bush een tweede ambtstermijn krijgt vrijwel tot het nulpunt gedaald.
Check ook de persoonlijke website van Michael Moore, http://www.michaelmoore.com/
Ik ga de film zeker zien. En ik wil de pret niet drukken, maar ik sluit niet uit dat Sjors toch weer president wordt. Blijft een raar land.