Niet dat ik er veelvuldig aan gedacht heb, de afgelopen twintig jaar, en het was ook niet de meest memorabele dag uit mijn leven. Maar ruim twintig jaar geleden, geachte lezer, ben ik getrouwd.
Mijn vrouw heet Christa en zij was één van de begeleidsters van de ZoVaac. ZoVaac stond voor Zomer Vakantie Activiteiten. Knutselmiddagen, bostochten, theaterstukjes, playbacken en wat dies meer zij; alles om de jeugd van de wijk Brabantpark tijdens de vakanties bezig te houden. Toen ik zo’n vijf jaar oud was ben ik, tijdens één van die middagen getrouwd met Christa.
Dat werd nog best serieus aangepakt: er kwam weliswaar geen ambtenaar van de burgerlijke stand langs, maar voor de rest was het een officiële ceremonie met getuigen en een door het Maatschappelijk Cultureel Jongerenwerk ingezworen huwelijksvoltrekker.
Christa heeft inmiddels twee kinderen (!) en is getrouwd (!) en ik ben inmiddels homoseksueel ‘geworden’. Het leek ons een goed moment om te scheiden. Aldus geschiedde, op het terras van Café de Beyerd, waar wij elkaar toevallig tegenkwamen. Het is waarschijnlijk de meest gezellige scheiding ooit geworden.
Ik ben ook getrouwd. Twee keer zelfs en de laatste keer met twee vrouwen. Homo zijn staat daarbij helemaal niet in de weg. Steeds weer een leuk feestje.
Wat leuk dat jullie elkaar nog ontmoeten. Ben zelf ooit getrouwd tijdens ons jaarlijks Huttendorp, met een jongen uit Oldenzaal, maar zijn naam allang weer vergeten.
nice!