Ik ben altijd al verliefd geweest op radio. Mijn eerste wekkerradio was van het obscure merk Asahi, maar desondanks prima geschikt om zaterdag naar Rabarbara (NCRV) en zondag naar de Ko de Boswachtershow (AVRO) en later Heksennest (KRO) te luisteren. Inmiddels ben ik de gelukkige eigenaar van vijf werkende radio’s, waarvan vier antieke buizenmodellen (één met korte golf), een draagbare wereldontvanger en een op de kabel aangesloten receiver. Het niet-werkende radiomeubel-met-buizen dat verbannen is naar de zolder reken ik voor het gemak niet mee. Het zal duidelijk zijn dat ik derhalve geen voorstander ben van digitale radio.
Als kind heb ik menigmaal mogen rondhuppelen in het oude KRO-gebouw aan de Emmastraat 52 in Hilversum (uitstappen op Hilversum Sportpark). Dit gebouw bood onderdak aan de vele radiostudio’s van de Katholieke. Centraal in elke studio stonden steevast twee zware platenspelers en drie of vier grote bandrecorders, waarop gemonteerd werd en uitzendingen werden opgenomen. De CD-spelers hadden nog een niet-prominente plaats bovenop het hierop niet berekende meubel.
Ik was onderweg naar Hilversum. Ik had een afspraak voor een stage-plaats bij NPS Radio 4. De omroepen huizen al lang niet meer in statige panden verspreid over de stad Hilversum. Tegenwoordig zit alles wat met omroepland te maken heeft samengepakt op het Mediapark in soms onooglijke kantoorpanden van befaamde architecten. Er is structureel te weinig parkeerruimte en sinds de moord op Pim Fortuyn is het mediapark een bijna onneembaar Bastion geworden. Het journaille zit veilig weggestopt in een afgehekt stukje Hilversum, ver van het ‘gewone’ volk. De bandrecorders hebben al jaren geleden plaatsgemaakt voor digitale opnamesystemen als Dalet en Pro-Tools.
Ik ben de laatste die wil beweren dat ‘vroeger alles beter was’. Maar de walging van het Mediapark is een breed gedeeld gevoelen. Het is waarschijnlijk de fysieke uiting van de toenemende macht van omroepbureaucraten en de heerschappij van formats.
Gelukkig heeft ook het Net3-gebouw van VPRO, VARA, NPS en RVU naast grote, fel verlichte kantoortuinen ook stille, achterafgelegen hoekjes. Daar zitten ze verstopt: de grofgebekte radio-makers met hart voor het medium. Misschien is het maar verbeelding, maar volgens mij beramen ze daar stilletjes een coup. Een fluwelen revolutie in radioland met het symbolisch verbranden van formats als ultieme verzetsdaad. De herwaardering van de gezonde anarchie in radioland. En ‘Het Gebouw’ van de VPRO weer terug op de zender.
