Het opstaan verliep moeizaam. Deels kwam dat door de korte nacht, maar bovenal lag het aan het feit dat mijn lichaam stijf en blauw was van het vele vallen de dag ervoor. Al mijn bewegingen gingen traag en moeizaam. Snowboarden is erg stoer en leuk, maar vooral op het moment zelf. Wie hip wil zijn, moet pijn lijden.
Het verkeer van Delft naar Hilversum reed aanmerkelijk langzamer dan ik had verwacht, ook na half negen. Ik kwam dan ook later aan dan gepland, moest derhalve ook weer langer blijven en stond op die terugweg ook weer in de file, kon daardoor niet eten alvorens ik naar de fractie ging, alwaar Piet Hein constateerde dat hij het toch allemaal wel erg druk had. Ik voelde met hem mee, maar had nadat hij al zijn activiteiten van het afgelopen weekeinde had opgesomd, niet de behoefte om aan die klaagzang me te doen. Daarnaast had ik het zondag dan wel ruk gehad met snowboarden en aan de bar hangen, maar ergens voelde ik dat dit toch niet het soort drukte was die Piet Hein bedoelde.
Gelukkig was De Beyerd deze maandag dicht. Ze moesten nog even bijkomen van de drukke bierweek die ze vorige week georganiseerd hadden. Dat betekende automatisch dat ik het die avond lekker rustig had.
