Dinsdagavond, zwemavond. Joris en ik hadden die traditie vorige week ingezet en Joris hing al aan de telefoon toen ik amper thuiskwam om weer af te spreken. En hoewel mijn hele lichaam vandaag nog meer protesteerde tegen elke beweging, dit alles als gevolg van een anderhalf uur durend snowboard-avontuur op zondag, ging het zwemmen best goed. Ik heb de twee kilometer in ieder geval uitgezwommen en dat lijkt mij een mooie afstand om de komende tijd vol te blijven houden.
Het hele zwemavontuur is begonnen toen anderen constateerden dat ik een zeer bescheiden buikje begon te krijgen. Tot mijn grote frustratie, begrijpelijkerwijs, want dat zou betekenen dat ik vanaf heden qua drank en spijzen niet meer consequentieloos alles naar binnen kan werken waar ik zin in heb. Minder drinken is natuurlijk slechts een tijdelijke, want op de lange termijn niet vol te houden oplossing, en restte mij weinig anders dan wekelijkse vetverbranding in chloorwater. Alles om jong en slank te blijven. Mijn zestienjarige zelf zou zich plaatsvervangend schamen, had hij die uitspraak gehoord.
