De avond ervoor was ik doorgezakt met een aantal vrienden. Joris en Liesbeth moesten draaien in Dok19 en daar was het erg gezellig. Dirk, het broertje van Joris, was er ook met een aantal vrienden die ik ken al hardwerkende vrijwilligers voor Breda Barst. Anyway, de vraag was of ik de volgende dag mee wilde gaan Snowboarden in de kunstskibaan bij Rucphen. Ik had in mijn alcoholische overmoedigheid meteen ja gezegd.
Dat viel dus nogal tegen. Ik had nog nooit eerder geskied, laat staan op een snowboard gestaan. Ik had er ook niet zo bij stil gestaan dat het verstandig geweest zou zijn een regenbroek over mijn spijkerbroek aan te trekken of om handschoenen mee te nemen. Die laatste omissie kon met enig gezoek in de bak gevonden voorwerpen nog wel rechtgezet worden. Maar dat bij gebrek aan een ski- of regenbroek mijn jeans helemaal doorweekt zouden raken, was onafwendbaar.
Uiteraard is er voor beginners een cursus. Die zat echter al helemaal vol en daarnaast had ik ook niet zo n behoefte om een uur lang voorzichtige remoefeningen te doen. Dat is mij nu eenmaal te suf. Maar eenmaal bovenop de helling (althans, halverwege, wat me en goed beginpunt leek voor een beginneling) duurde het toch nog een minuut of vijf voordat ik het aandurfde met snowboard en al naar beneden te sjezen. Mijn angst bleek echter niet gegrond: het ging helemaal zo slecht nog niet. Behalve dan dat ik niet fatsoenlijk kon remmen. Vallen leek me derhalve wel een goede oplossing. Wat ik dan ook vrijwel elke keer dat ik onderaan de skihelling kwam maar deed.
’s Avonds naar Delft gegaan. Jaap deed met een paar vrienden van zijn opleiding mee aan een soort Robot-wars, georganiseerd door de Technische Universiteit. Doel was echter niet het elkaars robots proberen te vernietigen. De met beperkte middelen in de dagen ervoor zelfgemaakte robots moesten het in een afvalrace tegen elkaar opnemen in een behendigheidsspel: welke robot krijgt de meeste pingpongballen in een 80 centimeter hoge koker.
Hoewel aan de robot van het team van Jaap een slim en handig concept ten grondslag lag, ging het bij dit team (toepasselijk genaamd de ‘Ouwe Hoeren’, vanwege het hoge kletsgehalte van de teamleden) in de uitvoering beduidend minder goed. Zij lagen er helaas bij de eerste ronde al uit. Voordeel daarvan is dat er relatief meer tijd rond de in de hal van het IO-gebouw opgestelde bar te hangen.
Het werd een latertje, nadat we na de bar in het IO-gebouw nog een afzakkertje of zes namen in de Delftse kroeg Tango, en nog later, bij Jaap thuis nog een dubbele islay casked Famous Grouse naar binnen werkten. Overigens heb ik het laatste restje van die nacht wonderwel goed geslapen.
