Ik heb er de laatste tijd wel vaker last van. Eén schijnbaar onschuldige nies en ik ben mijn stem kwijt. Niet meteen: ik kan altijd nog ongeveer vijf zinnen uitspreken voordat mijn stem definitief besluit van klankkleur te veranderen tot iets dat het meest overeenkomstig heeft met schuurpapier. Deze woensdagmorgen, een half uurtje voor aanvang van de wekelijkse werkvergadering van onze fractie, was het weer zover.
Nu hadden we maandag al aangekondigd het vragenuur van de raadsvergadering op woensdagavond te gebruiken om de kwestie rond de ID-banen aan de orde te stellen (zie web-log vr 17 sept. 2004). We hadden nog niet besloten of Piet Hein of ik het onderwerp zou behandelen, maar aangezien mijn stem het niet meer deed (of, zoals Piet Hein het omschreef: “Selçuk is de gave van het woord kwijt”), leek het ons de meest verstandige beslissing om Piet Hein dit maar af te laten handelen. “Tenzij je je stem op miraculeuze weer terugkrijgt”, voegde hij eraan toe.
Nu heeft mijn stem de eigenaardige eigenschap om soms net zo spontaan weer terug te keren als dat zij was verdwenen. En zo ook deze keer. Op de racefiets terug naar huis, trilde hij door het gebrek aan vering onder mijn zadel als het ware weer goed. Dit, later op de avond, in de rookruimte van het Stadhuis vlak voor aanvang van de raadsvergadering, tot grote verbazing van Piet Hein, die niets anders kon doen dan het hele dossier weer terug aan mij te geven.
Waar het dus om ging: het ontslag van 33 ID-banen (de vroegere Melkertbanen) bij de Bredase welzijnsorganisatie Vertizontaal (wat een naam trouwens). Deze mensen werken onder meer bij scholen, waar ze belangrijk werk doen. Maar dankzij dit asociale kabinet wordt de geldkraan voor deze banen dichtgedraaid. Vertizontaal zegt dat ze daardoor de ID-ers niet langer in dienst kan houden en dus, dat ze, jammer maar helaas, niets anders kunnen doen dan deze groep collectief te ontslaan.
Niet alleen GroenLinks was hier nogal boos over, ook wethouder Marja Heerkens had al laten weten aan Vertizontaal hier absoluut geen genoegen mee te nemen. In het vragenuur vroeg ik haar om de exacte financiële cijfers van de in Breda werkzame ID-ers (allemaal, niet alleen die bij Vertizontaal), de functies die zij vervullen en hoeveel er door het kabinet het afgelopen jaar op is bezuinigd. Ik ben namelijk van mening dat als wij vinden dat die ID-ers allemaal belangrijk werk doen in de stad (en dat doen ze in veel gevallen absoluut), we die mensen maar op een andere manier moeten betalen om dat werk te kunnen blijven doen. Dat wil de wethouder volgens mij ook wel, al zegt ze dat niet hardop in de raadsvergadering om CDA en VVD niet tegen de haren in te strijken. Ze heeft in ieder geval toegezegd al die gegevens zo snel mogelijk op tafel te leggen. En dat is alles wat ik wilde horen.
