Marlies is meubelmaakster. Onlangs kreeg ze een kast terug, die ze jaren geleden had gemaakt voor het Vrouwenhuis. Deze organisatie is onlangs opgeheven en de kast kreeg maar geen herbestemming. Totdat Marlies besloot ‘m in haar eigen atelier op te bouwen. Wellicht dat iemand ‘m dan toch nog een keer zou willen hebben. En trouwens, ze kon zelf eigenlijk nog best wat kastruimte gebruiken. Kastruime heb je immers nooit genoeg.
Het was een mooie gelegenheid om het hele meubelatelier ook eens flink op te ruimen. En aangezien dat vaak klussen zijn die behoorlijk tegenvallen, werden zoon en vrienden ingeschakeld om mee te helpen. Tot zover mijn vrije zaterdag.
Het resultaat mocht er uiteindelijk wel wezen: ineens ontstond er ruimte waarvan niemand wist dat íe bestond. En dat is veel prettiger werken. En de rotzooi van een ander opruimen, gaat om één of andere reden altijd veel efficiënter dan het opruimen van je eigen rotzooi. Bijna iedereen heeft namelijk de onverklaarbare neiging spullen te willen bewaren die geen enkel doel meer dienen. Mooie maar voor de rest lege whisky-flessen bijvoorbeeld, om maar eens een persoonlijk voorbeeld te noemen.
Het heeft me een beetje aan het denken gezet. Als ik weer eens een keer mijn eigen rotzooi moet opruimen, zal ik dan Marlies inschakelen? Zelfs als ik te veel onzin zou willen bewaren, dan kan ze er altijd nog een mooie kast omheen bouwen.
