Toen ik dinsdagochtend naar Hilversum reed hoorde ik op de radio dat er een schietpartij had plaatsgevonden in Amsterdam. Ietsje later bleek het slachtoffer Theo van Gogh te zijn. Binnen no-time waren de Amerikaanse presidentsverkiezingen een onbelangrijke gebeurtenis. Zelfs de nieuwssite van de BBC had het die middag als derde openingsartikel.
Ik hoef hier hopelijk niet uit te leggen hoe ik over de zaken denk. Ik ben enorm voor tolerantie. Waarmee ik in dit geval bedoel dat je in Nederland tolerant moet zijn naar mensen met een mening die jou misschien niet aanstaat. Dat betekent dat mijn tolerantie ophoudt wanneer andere culturen uiting geven aan hun intolerantie jegens verworvenheden in de Nederlandse samenleving, in dit geval de vrijheid van meningsuiting. Wie niet accepteert dat je in Nederland je eigen mening kenbaar mag maken (met als enige grens het aanzetten tot geweld), hoort in dit land niet thuis.
Voor de duidelijkheid: als moslims vinden dat homosexualiteit iets smerigs is waar ze niets mee te maken willen hebben, vindt ik dat prima. Dat mogen ze vinden èn zeggen. Wat ze niet mogen zeggen is dat het goed zou zijn als homo’s met hun hoofd naar beneden van een torenflat afgeduwd moeten worden. Overigens geldt hetzelfde voor de SGP, want dat stelletje Staatkundig Gereformeerden houdt er ook een flink aantal onfrisse ideeën op na. Maar zolang ze niet oproepen tot onderdrukking en haat (wat deze oernederlandse partij overigens met enige regelmaat wèl pleegt te doen) mogen ze van mij alles vinden. En ze mogen ook best zeggen dat ik in hun ogen een smerige flikker ben. Op mijn beurt vindt ik SGP-ers dan weer een stelletje imbeciele christenhonden. Ik zal ze echter niet ter dood veroordelen, noch zal ik oproepen dat iemand anders dat zou moeten doen. Saillant detail daarbij is overigens wel dat in Leviticus vrij duidelijk staat dat volgens het christelijke geloof homo’s wèl gedood moeten worden, maar dat ter zijde. Aangezien ik weinig verschil zie tussen extremistische chrsitenen en extremistische moslims of om het even wat voor extremisten, moge het duidelijk zijn hoeveel begrip ik heb voor de moordenaar van Theo van Gogh. Ongeveer net zo veel begrip als ik kan opbrengen voor een interplanetaire oorlog; namelijk géén.
Er wordt door extremisten al jarenlang gemorreld aan de vrijheid van meningsuiting. Het begon voor mijn gevoel met het fatwa dat Khomeini in 1989 uitsprak tegen schrijver Salman Rushdie. Rushdie had namelijk een (overigens prachtig) boek geschreven met de titel The Satanic Verses. Het boek neemt een loopje met een aantal belangrijke thema’s in de islam. Helaas waren er toen al mensen in Nederland die vonden dat het beter zou zijn als het boek niet in het Nederlands vertaald zou worden. Tot mijn grote spijt heeft zelfs GroenLinkser Rabbae een soortgelijke opmerking gemaakt. Maar ik geloof dat hij die later heeft teruggenomen.
Later kon een uitvoering van de musical Aïsha (over de vrouw van Mohammed) niet doorgaan, nadat acteurs waren bedreigt. Rger was echter dat toenmalig Amsterdams PvdA-raadslid Fatima Elatik (dezelfde die het bloed van Theo van Gogh wel kon drinken) vond dat het maar beter was dat die musical niet werd opgevoerd. En ook wij Nederlanders hebben er een handje van; honderden Feyenoord-supporters hebben in Rotterdam proberen te voorkomen dat daar de Ajax-film Toen hoorden zij engelen zingen werd vertoond.
Ayaan Hirsi Ali neem ik als politica nogal eens kwalijk dat zij willens en wetens bevolkingsgroepen tegen elkaar opzet. Daarmee zal ze precies het tegenovergestelde bereiken van wat ze eigenlijk wil; een verdere verwijdering tussen verschillende groepen van de bevolking. Theo van Gogh kon ik daarentegen altijd wel waarderen. Hij was columnist, en die horen nu eenmaal in scherpe bewoordingen te zeggen hoe zij de dingen zien. Daarnaast kon ik altijd wel lachen om de manier waarop hij dat deed. Theo is gestorven in het harnas, en is nu een martelaar. Ik hoop dat hij daar niet te veel van baalt.
Dat heb je mooi verwoord. Een oase van rust ook in de vele uit de hand lopende discussies her en der. Ik woon niet meer in Breda, anders zou ik zeker op je stemmen ..
Nu alles achter de rug is, kan hij er misschien wel weer om lachen.