Vielen er politici op dit jaar? Ja, Peter van de Velden, maar die heeft de hoofdprijs al binnen. Misschien wel Kees Schoenmakers (Breda ’97), vanwege zijn gestage kwaliteit en scherp houden van de coalitie, een voorwaarde voor democratie. Of Selçuk Akinci (GroenLinks), omdat hij als enige jonge nieuwkomer nog niet is opgeslokt door Het Systeem en onbevangen de raakste dingen kan zeggen dan wel de plank volstrekt kan misslaan.
Het is een stuk uit de column van chef stadsredactie Willem Reijn (zie web-log vr 1 okt. 2004) van vandaag, waarin hij op zoek gaat naar de Bredanaar van het jaar. Ik kan melden dat ik uiteindelijk niet in de top 5 beland ben, in tegenstelling tot collega Kees Schoenmakers, maar het scherp houden van de coalitie is natuurlijk ook een net iets grotere verdienste dan onbevangen de plank misslaan.
Ik beschouw het desalniettemin als groot compliment dat ik samen met Schoenmakers en de nieuwe burgemeester Van de Velden als enige politici in het rijtje voorkom. Daar heb ik twee redenen voor.
Als eerste is het als politicus altijd leuk om genoemd te worden. Dan weet je in ieder geval dat je werk is opgevallen en dat je het dus ook niet allemaal voor de kat z’n je-weet-wel doet. De tweede reden zit ‘m in het argument dat Willem Reijn aanvoert om mij te noemen: het onbevangen zijn.
De ergste raadsleden zijn wat mij betreft de raadsleden die, al dan niet met lange raadservaring, menen zich te moeten opstellen als een technocratisch bestuurder. Wiens beslissingen gespeend lijken van elk gevoel voor de stad of voor haar inwoners. Die geen mening vormen vanuit een politieke visie, maar vanuit machts- en lijfsbehoud. Kleurloze en derhalve zielloze volksvertegenwoordigers dus. En van Willem Reijn begrijp ik dat ik vooralsnog niet tot dat naargeestige genootschap plucheklevers ben toegetreden. Ik mag mezelf nog mens noemen. En daar prijs ik mijzelf gelukkig onder.
Ik wil nog best een periode onbevangen in de raad zitten. Maar het raadslidmaatschap is wat mij betreft een eindige zaak. Als je te lang op een zetel zit, gaat het pluche zich naar je billen vormen. En dat kan niet de bedoeling van democratisch toebedeelde macht zijn. Hoe beperkt die macht als oppositieraadslid soms ook is.
En dat ‘volstrekt de plank misslaan’ slaan we er nog wel uit :D
Blijf áf Peer !