Maandag, de dag van de optocht. Met een groep vrienden stonden we traditiegetrouw op het eindpunt van de route op de Boschstraat, tegenover café de Beyerd. Peter filmde het geheel op zijn ‘nieuwe’ 8 milimeter-camera.
De sfeer op de Boschstraat is altijd erg gezellig en er staan dan ook altijd veel bekenden op dat punt. Zo kwam ik onze vorige fractievoorzitter, Wim Schröder tegen en bleek ook de vorige burgemeester van Breda, Chris Rutten, deze plek te hebben uitgekozen om de optocht te bewonderen. Ik stond een tijdje naast hem. Diverse malen werd hij gevraagd even mee te doen met één van de kleine groepen die aan de optocht deelnamen.
Het was dan ook een vreemde situatie toen twee buurtgenoten uit mijn straat met uitgestoken hand in onze richting liepen. Dit maal was de hand namelijk niet voor de oud-burgervader bedoeld, die al helemaal klaarstond om hem in ontvangst te nemen, maar voor mij. Nog gekker werd het toen twee vrienden, die ook deelnamen aan de optocht met een kar die met dikke touwen door de deelnemers zelf werd voortgetrokken, mij vroegen hun taak even over te nemen. Uiteraard deed ik dat, met als gevolg dat deze groep de burgemeester als trekker van de kar er gratis bij kregen. En dat is het leukste aan carnaval: dat er even geen rangen en standen zijn en dat iemand als een (oud-)burgemeester net zo makkelijk voor dit soort rare acties te porren is als ieder ander.
Het werd een latertje, met allereerst opwarmen in het Hijgend Hert, vervolgens de prijsuitreiking in het Chassé Theater, een lang bezoek aan café Hoegaarden, sjans bij een first-timer uit Rotterdam in Café De Colonie, een politiek gesprek in aangeschoten toestand met collega-raadslid Yvonne Hak in De Beyerd, een bord met daarop iets wat leek op iskender kebab bij het Turkse eettentje Ayasofia en uiteindelijk, rond een uur of vier, de thuiskomst, waarbij de laatste resten confetti op mijn lichaam de vloerbedekking een feestelijke uitstraling gaven.
Volgens mij zou ik je niet herkend hebben als ik jou met carnaval tegengekomen was.