Routeplanners sturen mij bijna steevast de verkeerde kant op. Nooit staat er op een printje van de ANWB dat je moet afslaan bij een grote boom die je niet kunt missen. Nee, wanneer je links of rechts moet, verwijst zo’n routebeschrijving altijd naar één of ander vaag klein bord dat je niet kunt lezen, of, erger nog, pas tijdens het oversteken van een kruispunt pas goed zichtbaar is. Te laat dus, omdat dit soort dingen je meestal altijd overkomt op straten waar je niet mag of kan omkeren.
Zo presteerde ik het om een uur te laat op een afspraak in Den Haag te komen. En erger nog, ik had ook geen mobiel nummer om te waarschuwen dat ik te laat zou komen. En nog erger, ik was bij deze mensen al eens eerder te laat gekomen, zodat ze wel eens het idee zouden kunnen krijgen dat ik daar een gewoonte van maak. Terwijl ik juist probeer altijd op tijd te zijn. Maar kennelijk is er een natuurkundige wet die stelt dat hoe harder je probeert tijdig te arriveren, hoe groter de tegenslagen uiteindelijk zijn.
Ondanks mijn late aankomst hebben we toch nog het één en ander aan nuttige zaken kunnen doorspreken. Het betrof voornamelijk de toekomst van de afdeling partijontwikkeling van GroenLinks, waar ik jullie inhoudelijk maar niet te veel over zal lastig vallen. De rest van de avond en ook een groot deel van de nacht, spendeerde ik in Delft. Ik had afgesproken met Jaap, één van mijn beste vrienden, die binnenkort voor vijf-en-een-halve maand naar Kenia vertrekt. En er moest natuurlijk nog wel Guinness gedronken worden voor zijn vertrek.
