Omdat het oplossen van de computerproblemen een veelheid aan dagen in beslag nam en omdat er verder toch niet veel bijzonders gebeurde in deze dagen, maar ook een beetje om de achterstand op mijn weblog snel in te lopen, voeg ik deze dagen voor het gemak maar even samen. Een kant-en-klare pc van de Aldi had me waarschijnlijk een hoop ellende bespaard.
Ik had al verteld dat ik besloten had mijn oude HP Pavillion eruit te gooien (zie web-log 25 en 26 juni 2005). Dit als gevolg van een haperende cd-brander. Ik geef toe, een wat rigoreuze maatregel, maar ik was de pc de afgelopen maanden in hoog tempo beu gaan vinden, vooral naarmate ik ‘m voor mijn werk in Hilversum meer en meer voor audiobewerking ging gebruiken. En ‘eruit gooien’ betekent in mijn geval meestal ‘mijn moeder blij maken met een voor haar nieuwe pc’.
Nu kwam dat haar ook wel goed uit, aangezien ze voor haar werk als tolk de laatste tijd weer vaker telefoontaps moet vertalen. Die worden tegenwoordig op cd gestuurd, en haar oude pc had geen geluidskaart. Om haar verder niet lastig te vallen met nieuwe besturingssystemen, leek het me handig om Windows XP voor haar te vervangen door Windows 98, op een nieuwe harde schijf. Zou mij ook een hoop kopieerwerk besparen.
Helaas bleek al snel dat Windows 98 geen rewritable CD’s kan lezen. Dus ging mijn harde schijf terug in haar PC. Die ik bij die operatie op het moederbord heb laten vallen, met als gevolg dat ik een nieuw moederbord kon gaan halen. Met als gevolg dat de op die harde schijf geïnstalleerde versie van XP ineens vond dat ‘ie in een andere computer zat, terwijl hij ooit toch echt was gelicenceerd voor een HP Pavillion. Met als gevolg dat ik voor het eerst in mijn leven de euvele moed heb gehad de Microsoft-servicedesk te bellen voor een nieuwe activeringscode. Waarbij je eerst tien minuten lang door een computer geholpen wordt die uiteindelijk ten onrechte concludeert dat de betreffende versie van XP illegaal is en dus niet geactiveerd kan worden. Waarna een levende medewerker van Microsoft, na een heel verhaal over nieuwe moederborden en de niet altijd evengoed werkende optie systeemherstel uiteindelijk schoorvoetend en nog steeds enigszins achterdochtig toch een activeringscode geeft. Die overigens wordt voorgelezen door dezelfde computer die me een kwartier eerder niet wilde hgelpen.
Mijn eigen nieuwe computer, of eigenlijk een door mezelf vakkundig aan elkaar geknoopte hoeveelheid losse onderdelen, werkte, na enig geklungel met de juiste configuratie van de SATA-hardeschijf, prima. Tot het moment dat ik de geluidskaart, voor mij toch een essentieel onderdeel, wilde installeren. Op geen enkele manier wilde de pc mijn ooit voor 980 gulden aangeschafte Audigy-kaart herkennen. Terwijl ik de onboard-geluidskaart die tegenwoordig standaard op elk moederbord vastgeplakt zit, toch echt had uitgeschakeld om hardware-conflicten te voorkomen. Na elk PCI-slot twee keer geprobeerd te hebben gaf ik het op. Dan maar de onboard-geluidskaart. En toen ik die in de BIOS had ingeschakeld gebeurde er een wonder: tegen elke geldende computerwet in, herkende het systeem nu plots wel de Audigy-kaart, installeerde het ook nog eens volautomatisch en crashte bij deze operatie niet.
Het installeren van een tweede geluidskaart, een Inca 88 van Audiotrak ging aanvankelijk ook voorspoedig. Bij het opnieuw opstarten van de PC bleek echter dat het hele systeem in de soep was gelopen. Zelfs de veilige modus van Windows wilde niet opstarten. Met als gevolg dat ik helemaal van voor af aan met de installatie van Windows XP kon beginnen. Een klus die op de nieuwe, snelle computer gelukkig in zo ongeveer twaalf minuten is geklaard in plaats van de aangegeven 40 minuten.
Ik heb de Inca-geluidskaart maar gelaten voor wat die is. Van alle oude hele en halve pc’s die ik her en der nog heb staan zal ik er binnenkort eentje in elkaar zetten, speciaal voor de Inca 88. Deze multitrack-geluidskaart heeft dan een koninkrijkje voor zichzelf alleen. Dat is nog handiger ook, bedacht ik me later, want dan kan ik de multitrack-harddiskrecorder (want dat is feitelijk wat de Inca van een computer maakt) meenemen zonder dat ik mijn eigen pc hoef te ontkoppelen.
Toen zondagavond alles werkte zoals het moest werken, kwam ik tot de volgende, enigszins demotiverende conclusie: hoe veel sneller mijn nieuwe computer ook is met geluidsbewerking en montage: de tijd die ik erin heb gestoken het hele systeem werkend te krijgen, haal ik nooit meer in.
