Het was een drukte van belang op de fractiekamer. Bestuur, fractie en de redactie van de nieuwsbrief was aanwezig, sommigen daarvan in dubbelfunctie. Op vergaderingen zijn hele andere fysische wetten van toepassing dan in de gangbare natuurkunde. Zelfs de quantum-mechanica en de snaartheorie volstaan niet. Een vergadering is eigenlijk een onverklaarbaar zwart gat.
Er zijn diverse stelregels voor vergaderingen: zo neemt de lengte van een vergadering exponentiëel toe, naarmate er meer mensen aanwezig zijn. De helderheid van de besluitvorming neemt echter omgekeerd evenredig af. Het aantal malen dat exact dezelfde opmerking wordt gemaakt, is evenredig aan het aantal aanwezigen, het aantal keren dat een opmerking moet worden herhaald omdat iemand even niet zat op te letten ook.
Met zoveel mensen in één ruimte, spreken we in zo’n geval van een peperdure vergadering. Als je de diverse uur-salarissen bij elkaar op zou tellen, vermenigvuldigd door het veel te grote aantal uren dat een vergadering met zoveel mensen altijd duurt, kun je daar met een vlotte babbel misschien best nog een hypotheek op afsluiten.
Meest interessant om eens na te gaan is het aantal beslissingen dat wordt genomen bij een vergadering met veel aanwezigen. Daar zijn twee theorieën over. De eerste zegt dat naarmate het aantal mensen toeneemt, er geen beslissingen meer worden genomen. De tweede zegt dat bij een groot aantal aanwezigen de optie wordt gekozen die is voorgesteld door degene die zich het best heeft voorbereid. En dan is er altijd nog de meest schadelijke variant: die van het compromis. Vrijwel altijd halfbakken en per definitie onwerkbaar.
Maar gezellig…..
Daar kun je ook van genieten.
Daar komt nog de wet van de notulist bij: wie schrijft, bepaalt wat besloten is. Naarmate het aantal aanwezigen afneemt, heeft de notulist meer inbreng in de vergadering en neemt de kans toe dat de notulist een eigen versie van de genomen beslissingen noteert.