Oke, fair enough. Jullie hebben gelijk gekregen. Ik ben niet gediciplineerd genoeg om mijn weblog dagelijks bij te houden. Veelvuldig kom ik in de problemen, vertoont mijn leven op internet digitale hiaten, loop ik zelfs weken achter. Ik beken, ik ben een hopeloze blogger, slechts een schaduw van überbloggers als bw14 en Wereldpeer die nooit een dag overslaan.
Het was dan ook nogal naïef van zo’n kwart van de bezoekers van dit log om te denken dat ik serieus mijn leven zou kunnen beteren. Iets minder naïef was dat andere kwart, dat dacht dat ik het een maandje vol zou houden, alvorens ik zou recidiveren. Het was de 29,2% die zei dat ik vriojwel meteen weer de fout in zou gaan, die uiteindelijk gelijk gekregen heeft.
Een feitenrelaas: op 31 oktober 2005 werd de pol geïntroduceerd. Op 1 november heb ik netjes een log geschreven, hetzelfde op 2 november. Vanaf dat moment duurde het zes dagen voordat nieuwe levenstekenen op mijn log verschenen, namelijk op 9 november. Op elf november volgde een nieuwe inhaalslag, waarna het eerstvolgende logs pas weer verscheen op 16, 23 en 30 november, maar dat laatste had ongetwijfeld met mijn vacantie in Kenya te maken. Het optekenen van de gehele vacantie duurde zo’n tien dagen, zodat het Kenya-verhaal pas op 13 december daadwerkelijk werd gepubliceerd. Een zo’n lange log overigens, dat de server de laatste alinea niet meer aan kon. Iets dat niemand heeft gemerkt, omdat niemand een log van -uitgeprint- twintig pagina’s gaat lezen. vervolgens weer een inhaalslag op 22 en 24 december. In januari schreef ik mijn inhaalblogs alleen op de 9e en de 16e. De maand erna alleen op 6, 9, 17, 26, 27 en 28 februari. Overigens had ik op 28 februari mijn leven ingehaald tot de 18e. In maart waren de data 1, 19 en 20 gereserveerd voor blogactiviteiten. Met de mededeling dat ik op 20 maart de achterstand daadwerkelijk had ingehaald.
Er is maar één conclusie mogelijk. Ik heb het niet in me. Ik wil er wel bij horen, maar het lukt me niet. Ik beken, ik ben een salon-blogger.
“überblogger” – ik neem aan dat ik dat als een compliment moet opvatten, maar het klinkt niet helemaal zo. Misschien dat je dan nog beter een salon-blogger kunt zijn (de Nederlandse taal is weer met twee schitterende woorden verrijkt).
Salon of über – ik lees je graag (dat wou je toch horen?, al is het vaak rennen of stilstaan. Dat stilstaan gaat nog wel – ik ben geduldig genoeg om te wachten op een nieuwe boodschap van je. Maar dat rennen!
Wanneer je het weer tijd vindt om ons lezertjes kond te doen van je belevenissen en meningen, komen d’r vaak enorme epistels (je zegt het zelf al: twintig geprinte pagina’s) – da’s soms wel es iets teveel van het goede. En (ik beken schuld) dan haak ik soms af.
Ietsjes meer gedoseerd zou ik Selçuk nog prettiger tot me nemen.
@René: überblogger was inderdaad als compliment bedoeld. Maar ik kan me je bezwaren voorstellen. Overigens is de Nederlandse taal drie woorden rijker, als je het woord ‘inhaalblog’ meetelt. En wellicht kan ik er nog een vierde aan toevoegen, als goed voornemen voor mezelf: ‘epistelbeperking’. :)
Zo, blijft het wel scherp en smakelijk. Als het je enige troost biedt zeg ik als salonblogger: “welkom bij de club!” :P Ach en ook dat biedt perspectieven, wellicht bereik je ‘bij ons’ ooit de status van über-salonblogger, waarmee onze taal ook weer met een woord verrijkt is! ;)
Ach, zolang je maar salonfähig bent. Het heeft volgens mij alles te maken met prioriteiten en het webloggen scoort bij mij tamelijk hoog. Maar ik kan me ook helemaal voorstellen dat andere mensen belangrijkere dingen te doen hebben. Wat is nu het nut van een lifelog? Dan kun je beter in de gemeenteraad zitten, voor GroenLinks of zo. Daar wordt de wereld tenminste nog wat wijzer van.