De Cursus duaal debatteren kende winnaars noch verliezers. Volgens de beste Olympische traditie was meedoen belangrijker dan winnen. Toch was het een kleine tegenvaller toen de een debat over een vooraf opgelegde stelling in het voordeel van de opponenten uitviel.
Voor de rest was de debattraining een nogal a-politiek gebeuren. Zoals fractievoorzitter Joep Taks mij ooit eens in de raad toewierp: „maar Mijnheer Akinci, de raad is geen debat-clubje.” En daar heeft hij tot op bepaalde hoogte gelijk in. Zelfs een ijzersterk debater kan vaak de vooraf ingenomen stellingen niet veranderen. Het politieke debat is nu eenmaal vaak een debat voor de bühne, waarbij iedereen nog eens de eigen standpunten uiteenzet en probeert iemand met een andere mening daarop te attaqueren. Dat is niet altijd goed, maar het is helaas nu eenmaal wel de realiteit.
Politiek speelt zich soms af in de wandelgangen, op bijeenkomsten en in telefoongesprekken. De raad is daarvan het openbare resultaat, de verantwoording van dat proces en ook de democratische legitimatie. Politiek is meer dan debatteren. De raad, daarentegen, is zo bezien eigenlijk toch niet veel meer dan een debatclubje. Toch, mijnheer Taks?
