De Stategiedag van GroenLinks ging over kosmopolieten, urban-jongeren en over beeldvorming en imago. Maar de meest interessante gesprekken vinden plaats aan de randen van dit soort bijeenkomsten. Bijvoorbeeld toen Femke Halsema en ik bij gebrek aan een asbak maar bij de open haard van het sociëteitsgebouw gingen zitten.
Het was koud en regenachtig. En Femke zag er een beetje ontdaan uit. Het debat over Ayaan Hirsi Ali was haar niet in de koude kleren gezeten en ze had diverse keren contact gehad met het ex-kamerlid. Ze had, zo vertelde ze, er zelfs niet van kunnen slapen. Het lijkt voor de buitenwacht misschien vreemd, maar Femke en Ayaan kunnen het, ondanks hun meningsverschillen, goed met elkaar vinden.
Partijbijeenkomsten vinden doorgaans plaats, zo wil de wet van Murphy, op zonnige dagen waarop een ieder liever buiten in de zon zit dan binnen. Dat was vandaag anders. De mistroostigheid buiten was alles behalve aanlokkelijk. En de hoosbui na het einde van de bijeenkomst, precies op het moment van vertrek, joeg de overgebleven GroenLinksers de eerste de beste kroeg in. Bij de haard of aan de bar, daar zochten we de geborgenheid die in de Nederlandse politiek de laatste tijd zo ver te zoeken is.
