Het is drie uur ’s nachts en ik zit met een biertje achter mijn bureau in Den Haag. Het is een belachelijke dag geweest. Het lijkt een goed moment om mijn log eens bij te werken.
De dag begon fris en fruitig om vier minuten over zes. Ik was vergeten mijn wekker te zetten en werd helemaal vanzelf op het juiste moment wakker. Het teken van een goede nachtrust.
Na het douchen stapte ik richting station, in de richting van de langzaam opkomende zon. De spits was nog niet begonnen, de coupé van het Duitse treinstel was nog nagenoeg leeg. Alle tekenen wezen op een in het verschiet liggende, vruchtbare werkdag. Wat ik op dat moment echter gemakshalve was vergeten, was dat ik die avond ook alle 584 ingediende amendementen op het landelijke verkiezingsprogramma moest bespreken met collega-bestuursleden, leden van de programcommissie en het congrespresidium. Iets waar, zo kwam ik die avond achter, een lange zit met zich mee zou brengen.
In plaats van Breda besloot ik de nachttrein naar mijn werkplek in Den Haag te nemen. Zou me de volgende ochtend weer anderhalf uur besparen. Kon ik gelijk nog even wat dingen doen waar ik eerder vandaag niet meer aan toegekomen was. Mijn peuk is opgebrand en ik denk te weten hoe hij zich voelt. Zodadelijk kruip ik het bed van de rustkamer in. Te moe om nog een punch-line voor dit stukje te verzinnen.
Een rustkamer? Heus? Is dat een kamer alleen voor GroenLinks of heb je het bed gedeeld met Van Baalen – ik noem maar iemand?
[sÇ: jij bent af]
Overdrijven hoort een beetje bij de politiek, maar die nachttrein van Utrecht naar Den Haag waar wij samen inzaten vertrok om 23.17 uur…
[sÇ: Jij bent ook af]
Een stukje zonder punchline is geen stukje.
[sÇ: punch]
@peer: vrees de wraak van Selçuk! (Hij is trouwens weer lekker laat met zijn update, vind je ook niet?)
[sÇ: het was retemoe, had al vier dagen niet geblogd en in die tijd slechts 9 uur geslapen. Rara wie was het?]