verkiezingsprogramma

verkiezingsplan – wo 11 febr. 2008

Wordt het weer een lijvig, encyclopedisch verkiezingsprogramma, of gaan we onze energie dit jaar in andere dingen steken. Dat was misschien wel de meest interessante vraag in de ledenvergadering van GroenLinks Breda.

Bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen had GroenLinks Breda een verkiezingsprogramma van 32 kantjes A4 met lettergrootte 8 en slechts enkele afbeeldingen. Om de inhoud nog enigszins toegankelijk te maken had ik het programma toen nog voorzien van een alfabetische index. Het Bredase programma heeft inmiddels landelijk bescheiden bekendheid gekregen als voorbeeld van hoe we het niet meer willen.

Als schrijver van het laatste en voorlaatste programma heb ik inmiddels mijn portie lijvige verkiezingsbeloften wel gehad. Het probleem van dikke programma’s is dat er alles instaat wat we willen. Daar is op zich niets mis mee, ware het niet dat de gemiddelde lezer de hoofdzaken en de bijzaken daardoor niet meer kan onderscheiden. En eerlijk gezegd, wij eigenlijk ook niet echt. Daarnaast: er is geen enkele kiezer geïnteresseerd in een verkiezingsprogramma van het formaat Ikea-catalogus. Van een oplage van 500 hebben we er nog steeds zo’n 400 over.

Programma’s op hoofdijnen dus, waarin we in kort bestek onze idealen en wensen optekenen, maar vooral ook duidelijk maken hoe we keuzes maken op het moment dat meerdere van onze idealen op gespannen voet met elkaar staan. En dat dan in een paar A4-tjes of in een mooie, milieuvriendelijke en desondanks glossy folder. Kunnen we de rest van de tijd besteden aan de campagne. Ideeën hebben is fijn, maar om ze te verwezenlijken is aanhang eigenlijk nog veel belangrijker.

Homo Demokratikus – di 22 apr. 2008

Fokke en Sukke

In het kader van het toekomstproject van GroenLinks heb ik een stuk geschreven over een andere manier waarop we gezamenlijk een verkiezingsprogramma zouden kunnen schrijven.

De informatierevolutie die zich sinds 1990 heeft voltrokken, biedt uitgelezen mogelijkheden om opnieuw na te denken over de mogelijkheid processen verregaand open te gooien, bijvoorbeeld in de totstandkoming van een verkiezingsprogramma. In de huidige vorm wordt een programcommissie in het leven geroepen die, al dan niet na een aantal openbare discussiebijeenkomsten, een concept-programma opstelt. De invloed die leden nu op de inhoud vaneen verkiezingsprogramma kunnen uitoefenen, komt pas aan het einde: in de vorm van de amendementenprocedure. Hoewel de leden (lees: het congres) het laatste woord heeft, is het in de praktijk amper mogelijk om dan nog een fundamenteel nieuw idee in te brengen. De ledeninvloed is dus beperkt.

Dankzij nieuwe technieken is het tegenwoordig echter wel mogelijk om met 23.000 mensen aan een document te werken. Het beste voorbeeld daarvan is Wikipedia, de internet-encyclopedie die door iedereen met toegang tot een internetverbinding is te raadplegen, te corrigeren en uit te breiden. En hoewel de discussie over de kwaliteit van Wikipedia nog lang niet is beslecht en het concept gevoelig is voor onzorgvuldigheden en moedwillig vandalisme, is met Wikipedia wel bewezen dat het mogelijk is om met een groot aantal mensen te werken aan een document, en tegelijkertijd een zeer acceptabele mate van kwaliteit te waarborgen.

Al langer liep ik met het idee om het Wiki-idee te gebruiken voor ideeënvorming binnen de partij. Ik heb daar al eens eerder over geschreven. Het aardige is dat Rita Verdonk inmiddels een Wiki heeft gebruikt om ideeën te verzamelen. Dat mislukte overigens compleet omdat vandalen de meest belachelijke ideeën op de pagina zetten. Daar zit ‘m ook meteen het belangrijkste verschil: ik wil de openstelling van de pagina beperken tot leden, waarmee het risico op balorigheid meteen een stuk kleiner is. En natuurlijk moet GroenLinks wel zorgen voor een moderator.

Benieuwd? Ik wel naar de reacties. Het hele stuk is hier te downloaden.

Homo Defessus – wo 13 sept. 2006

jaaaa!

Het is drie uur ’s nachts en ik zit met een biertje achter mijn bureau in Den Haag. Het is een belachelijke dag geweest. Het lijkt een goed moment om mijn log eens bij te werken.

De dag begon fris en fruitig om vier minuten over zes. Ik was vergeten mijn wekker te zetten en werd helemaal vanzelf op het juiste moment wakker. Het teken van een goede nachtrust.

Na het douchen stapte ik richting station, in de richting van de langzaam opkomende zon. De spits was nog niet begonnen, de coupé van het Duitse treinstel was nog nagenoeg leeg. Alle tekenen wezen op een in het verschiet liggende, vruchtbare werkdag. Wat ik op dat moment echter gemakshalve was vergeten, was dat ik die avond ook alle 584 ingediende amendementen op het landelijke verkiezingsprogramma moest bespreken met collega-bestuursleden, leden van de programcommissie en het congrespresidium. Iets waar, zo kwam ik die avond achter, een lange zit met zich mee zou brengen.

In plaats van Breda besloot ik de nachttrein naar mijn werkplek in Den Haag te nemen. Zou me de volgende ochtend weer anderhalf uur besparen. Kon ik gelijk nog even wat dingen doen waar ik eerder vandaag niet meer aan toegekomen was. Mijn peuk is opgebrand en ik denk te weten hoe hij zich voelt. Zodadelijk kruip ik het bed van de rustkamer in. Te moe om nog een punch-line voor dit stukje te verzinnen.

Homo Flexibilis – do 7 sept. 2006

moderne tijden

Het concept-verkiezingsprogramma van GroenLinks is uit. En de ledenvergadering van afdeling Breda boog zich daarover het hoofd. Om met elkaar te bespreken of er wijzigingsvoorstellen ingediend moesten worden. Dat beloofde wat.

De Bredase afdeling van GroenLinks staat niet altijd bekend om haar even progressieve standpunten. En het handjevol mensen dat op een dergelijke afdelingsvergadering afkomt, behoort tot het groepje gestaald kader. Beide zijn geen garantie op het omarmen van vernieuwende ideeën.

Het was dan ook niet verrassend dat vooral de vereenvoudiging van het ontslagrecht voor veel discussie zorgde. En als je het mij zonder uitleg voor zou schotelen, zou ik zelf ook niet staan te juichen.

Waarom wil GroenLinks dan een versoepeling van het ontslagrecht? Omdat de economie van vandaag veel flexibeler is dan vroeger. Bedrijven groeien en krimpen continu. Als een bedrijf vast zit aan zijn personeel, zal het zich wel drie keer bedenken om in tijden van meer werkgelegenheid mensen in vaste dienst te nemen. Stel immers dat het over een paar jaar weer slechter gaat, dan moet zo’n bedrijf ingewikkelde procedures volgen om van zijn personeel af te komen. En dus nemen werknemers zoveel mogelijk flex-werkers en uitzendkrachten in dienst. Die hebben in verhouding nauwelijks rechten en kun je dus zonder pardon dumpen.

GroenLinks pleit voor eenvoudigere kortere ontslagprocedures. Zijn de werknemers dan aan de goden overgeleverd? Alles behalve. Bedrijven wordt namelijk als tegenprestatie ondermeer gevraagd hun werknemers continu bij te blijven scholen, zodat zij waardevol blijven op de arbeidsmarkt. En een vereenvoudiging van het ontslagrecht betekent ook niet dat werknemers ineens geen rechten meer zouden hebben. Het betekent wel dat flex-werkers makkelijker in aanmerking komen voor een vaste baan. Vraag het aan de gemiddelde jongere en ze zullen in meerderheid zeggen dat ze nu niet aan een vast contract kunnen komen. De sterke rechtspositie van mensen met een vast contract, vaak de oudere werknemers, gaat nu dus ten koste van de rechtspositie van jonge werknemers, meestal flexers. Die ongelijkheid moet verdwijnen. Jammer dat de Bredase ledenvergadering daar in meerderheid anders over dacht.

Program – vr 23 sept. 2005

De programcommissie kwam ’s ochtends bijeen. Twee conclusies waren al snel getrokken. Eén: het programma zou tegen wil en dank toch weer een vrij gedetailleerd en inhoudelijk boekwerk worden; en twee: we hadden een week of twee extra tijd nodig.

Het ontwikkelen van een verkiezingsprogramma is altijd weer een lastige zaak. Een aantal dingen kan weliswaar overgenomen worden uit vorige programma’s, maar veel zaken moeten geactualiseerd worden. Daarnaast is de financiële situatie van Breda in de komende periode aanmerkelijk minder rooskleurig dan de afgelopen bestuursperiode. Dat is ook logisch, aangezien er de afgelopen jaren veel geld is uitgegeven en gereserveerd voor nodeloze, dure projecten.

Schrijfwerk genoeg dus. Waardoor ik ’s avonds zo’n honger had dat ik met liefde inging op de uitnodiging van vrienden Guus en Peter om te gaan eten bij de Argentijn. Waardoor ik pas vrij laat naar Utrecht ging om daar het verjaardagsfeestje van alto-Joris bij te wonen. Gelukkig kon ik blijven slapen. Al was het maar omdat ik de volgende dag al weer betrekkelijk vroeg op het partijbureau van GroenLinks moest zijn.