Het tweedaagse DWARS-congres begon mij eigenlijk wat te vroeg. De avond ervoor had ik een studentenfeestje in Delft, dat naast de benodigde hoeveelheden bier ook met laat (of liever: vroeg) naar bed gaan gepaard ging. Daarnaast was het nationaal knip- en knutselweekeinde bij de NS, waardoor de treinfrequentie ook nog eens flink omlaag was geschroefd.
Zoals de laatste jaren te doen gebruikelijk, ging het DWARS-congres met de doorvoering van een aantal koerswijzigingen gepaard. Zo werd aan het eind van de tweede congresdag nog even snel de vrijheid van onderwijs geaccepteerd. Voor het eerst in de geschiedenis van DWARS wordt nu gepleit voor het behoud van bijzonder onderwijs, zij het gebonden aan specifieke regelgeving omtrent het onderwijsprogramma.
De beroemde tweedaagse congressen van DWARS werden in het verleden doorgaans overbrugd met een feestje op zaterdag, gevolgd door het beroemde non-competitieve wie-vindt-er-nog-een-lege-plek-op-de-smerige-vloer-om-daar-zijn-luchtbedje-op-te-blazen-spelletje. Maar deze anarchistische exercities horen inmiddels tot het verleden. DWARS had een heuse Stay-Okay (lees: jeugdherberg) afgehuurd om de congresgangers in onder te brengen. Hoewel wellicht relatief duur voor het zeer beperkte aantal uren dat er in werkelijkheid werd geslapen en ook nog eens aan de andere kant van de stad, bevielen het bed en de ochtendlijke douche meer dan prima.
Op de laatste congresdag had ik de eer om als dagvoorzitter te mogen optreden. En dat viel nog even niet mee, omdat het te drukke programma (verkiezing nieuw bestuur, amenderen en vaststellen politiek program en een debat over het GroenLinks-verkiezingsprogramma) allemaal in minder dan vijf uur behandeld moest worden. De opzet slaagde niet helemaal: ondanks de alom heersende vermoeidheid ten gevolge van het DWARS-feestje op zaterdagavond waren de aanwezigen energiek genoeg om over een aantal voorstellen flink te debatteren. Aan mij de ondankbare taak de ruimte hiervoor zo klein mogelijk te maken. Interne partijdemocratie is leuk, maar we moeten wèl de agenda afwerken.
Na de borrel en het eettentje was het knip- knutselweekeinde (met dank overigens aan Rogier voor deze omschrijving) nog steeds niet ten einde. Er zat niets op dan bovenlangs van Den haag naar Breda te reizen. Drie keer raden wie ik bij aankomst op Breda Centraal tegen kwam: Rogier, die vanwege het Nationale Knip- en Knutselweekeinde besloot de reis van Nijmegen naar Rotterdam onderlangs af te leggen. Met dank aan de Nederlandse Spoorwegen.
O ja, bovenstaande foto is geleend van Sanne Castro. What’s in a name, zullen we maar zeggen.
