Eindelijk had ik weer eens een relatief vrije dag. Dus kon ik de badkamer weer eens schoonmaken, boodschappen doen, een wasmachine draaien en eveneens enkele platen. De rij niet beluisterd werd me zo langzamerhand iets te lang.
Juweeltje onder de nieuwe aankopen is absoluut de nieuwe Mars Volta. Niet alleen de composities zijn geweldig, ook de plaat en de hoes blinken uit in schoonheid. De twee platen van de dubbelaar zijn van tweekleurig vinyl en de hoes bevat een prent die zo lelijk is dat ‘ie alleen maar mooi gevonden kan worden.
Extra bonus is dat de platen, dankzij hun eeuwigdurende groef aan het eind van elke kant, nooit ophouden. Dat werpt de vraag op of deze plaat fysiek wel kan bestaan. Want oneindigheid is natuurkundig gezien het langste wat je kunt bereiken. Hoe is het dan mogelijk dat deze plaat vier keer oneindig is?
Plaat? Vinyl? Groef?
[sÇ: probeer je je weer jonger voor te doen?]
Au!
[sÇ: sorry voor de gemene nichtenopmerking]