De bustour eindigde gisteren in Amsterdam, waar ik de laatste trein naar huis voor het gemaakt maar had gemist. Ik kon bij een bekende blijven pitten, dus alles kwam goed. Alhoewel, de volgende ochtend op tijd in Eindhoven zijn…
Het was weer eens nationaal knip en knutselweekeinde* bij de NS. Gevolg was dat die ietwat geaffecteerd sprekende hollander uit de jaren ’50 mij op zijn Phillip Bloemendaals niet alleen vertelde dat ‘smeuking eunlie allauwed was within thrie mieters of tze spesjal estreens on tze platform’, maar ook dat de NS tussen Utrecht en ’s Hertogenbosch bussen had ingezet in plaats van treinen. Toen realiseerde ik me dat ik nooit om twaalf uur in Eindhoven kon zijn om in de tourbus te stappen.
Normale mensen gaan in de normale trein naar Eindhoven zitten en wachten geduldig af of en hoe de speciale bus zal gaan rijden. Ik niet. Ik probeer de alternatieve route over Den Haag, die door weer een andere omroepstem aangeraden wordt. Dankzij deze mededeling kwam ik in het boemeltje naar Breda te zitten. Een Boemeltje waar maar meteen weer ben uitgestapt. Tweede poging was de sprinter naar Schiphol. Maar eigenlijk wilde ik niet naar Den Haag, ik wilde zo snel mogelijk in Rotterdam uitkomen. En dus maakte ik in Leiden een overstap.
Had ik Leon nog maar, dacht ik bij mezelf. Mijn toenmalige vriendje (betere definities welkom) was treingek en had ongetwijfeld uit zijn hoofd een betere route kunnen verzinnen. Maar eigenlijk ging het vanaf dat moment redelijk, alhoewel het nog uren zou duren voordat ik in Maastricht aangekomen was. Net op tijd om in de bus te stappen en al weer te vertrekken. Naar Roermond en naar huis. Gmpf.
* © Rogier Elshout
