Met Jaap afgesproken in Delft. En in onze spontaan ingevallen behoefte aan decadentie besloten we niet alleen uit drinken, maar ook uit eten te gaan.
Lopend door het immer prachtige stadscentrum van Delft kwamen we aan bij de Zeven Zonden. De naam en de menukaart beloofden veel goeds. Volgens Jaap dacht het personeel dat we een homo-stelletje waren op onze eerste afspraak. Voor driekwart hadden ze ongelijk. Het was alles behalve onze eerste afspraak en Jaap is geen homo.
Ik kan de Zeven Zonden aanraden. Prettig interieur, alhoewel de vroege, maar gelukkig subtiele kerstdecoratie van mij niet zo had gehoeven. De kangoeroe-steak smaakte prima en de naam van het restaurant drukte mijn misplaatste medelijden met het eens zo vrolijk springende beestje direct de kop in. We waren er immers om te zondigen. Jaap verorberde een parelhoen.
De avond werd voortgezet in Café de Klomp, een gezellige huiskamer in hartje Delft waar de schil van de pelpinda’s op de vloer geworpen dient te worden. Onze pogingen tot verzoeknummers vielen door de ietwat beperkte collectie in de muziekcomputer op onvruchtbare aarde. We waren gedoemd te luisteren naar quasi-romantische zondagavondmuziek, alhoewel de barjuffrouw op ons verzoek de stevigheid van de muziek een tikje opschroefde. Nadat we zo’n vier keer het laatste biertje hadden besteld, keerden we huiswaarts. Het was december, maar het voelde als een prettige zomerse zondagavond.
