Voor het eerst sinds tijden ging ik weer eens naar een repetitie van ons koor. Want hoewel ik al jaren lid ben van het strijdliederenkoor Tegen de Wind Mee, ben ik door tijdgebrek het lid dat op John na het minst vaak komt.
Ik viel met mij neus in de boter. Of juist niet. Omroep Brabant was ons aan het filmen toen ik, iets vertraagd de repetitie binnenkwam. Aanleiding hiervoor was ons dertig-jarig bestaan. En dus zongen we voor de camera zo mooi mogelijk onze Zuid Afrikaanse repertoir.
Sommige mensen vinden het suf, ouderwets en zinloos, zo’n strijdliederenkoor. Mag ik al die mensen eraan helpen herinneren dat wij wel mooi de apartheid hebben weggezongen.
