Eigenlijk stond er op de raadsagenda niet eens zo veel bijzonders. De Economische Impulsnota, waar iedereen redelijk positief over was, de wijziging van de Buitenruimteverordening en de enigszins omstreden aankoop van de Turfschipgarage. Toch duurde de vergadering uren en uren.
Hoe kan dat nu. Dat komt omdat politici niet in de gaten hebben dat ze zo ontzettend lang praten. Dat je dingen genuanceerd over het voetlicht wil tillen, da’s logisch. En dat je daar dan ook wat extra tijd voor neemt, da’s ook logisch. Maar een bijdrage van twintig minuten om de loftrompet over de economische impulsnota te blazen en een motie toe te lichten, dat gaat te ver.
De vergaderingen moeten korter. En als dat niet snel gebeurd door zelfdiscipline van de raadsleden zelf, dan ga ik pleiten voor spreektijden. Wat mij betreft een vast aantal minuten per onderwerp en niet – zoals soms gebruikelijk is – naar grootte van de fractie. De stemming in de raad is door het verschillende zetelaantal per partij gewogen, maar de discussie moet op basis van argumenten en inzichten worden gevoerd. En argumenten laten zich nu eenmaal niet leiden door de macht van het getal.
Je kunt de partijen ook een totaal aantal minuten voor de hele vergadering geven die ze dan naar eigen inzicht ‘verdelen'(bijv. 25 minuten). Vervolgens krijgt het college een derde van de tijd die de raad nodig heeft gehad om te reageren. Als er dus over een nota door een fractie 20 minuten wordt gepraat en door de andere 8 twee, dan heeft het college dus een dikke 10 minuten om te reageren. Werkt in Groningen erg goed; het dwingt je als fractie je prioriteiten te kiezen. 20 minuten over onderwerp A praten betekent nagenoeg geen tijd voor onderwerp B, C, D, etc.