Piep piep. Het eerste SMS-je bracht me in een sluimerige bewustheid. Piep piep, ging de telefoon opnieuw. Het indringende geluid van het tweede SMS-je maakte me klaarwakker. De wekker toonde dat het half vijf ‘s nachts was. Ik stapte mijn bed uit en greep mijn telefoon.
‘Sagt mir wo die blumen sind… x’ stond er in het eerste bericht, afkomstig uit Amsterdam. Gevolgd door het tweede bericht: ‘Wo sind sie geblieben’. Ik fronste mijn wenkbrauwen in verbazing en bracht mijn duimen in positie voor het schrijven van een reactie. ‘Vanwaar deze berichten’, vroeg ik. ‘Drank…’ volgde het antwoord.
Enkele minuten was het stil. Toen volgde opnieuw de twee piepjes om de komst van een nieuw bericht aan te kondigen. ‘En ben GEIL, dus d4nk aan jou… xxxcc’
Tevreden draaide ik me om. Zelfs om negen minuten over half vijf ‘s nachts is het prettig om te weten dat je fans hebt. Ook al zijn ze dronken.
Wel knap hoor dat je iemand geil kan maken zonder dat je er iets voor doet en dat dan nog vanuit de andere kant van het land.
[sÇ: het is een gave.]
De bekant twee maanden die ik moet wachten voordat ik dit fenomeen mag aanschouwen gaan nu wel erg lang duren, vrees ik.
[sÇ: blijf ik bij je slapen dan?]
Ik was al tevreden geweest als ik je de hele dag in stille adoratie had mogen aankijken. Maar blijven slapen is dus ook een optie?
[sÇ: hoe kun je anders meemaken dat ik om 4.30 uur ’s nachts ge-èsèmèst wordt?]
Dit soort sms´jes krijg ik nou nooit.
[sÇ: maar jij bent getrouwd.]