Het is al twee dagen Jazz festival in de stad. Maar ik heb er nog geen noot van kunnen horen. Gelukkig is er altijd nog de zaterdagochtend.
Jaren ben ik vrijwilliger geweest bij het Jazz Festival en met veel plezier. Nog veel vaker ben ik gewoon bezoeker geweest van het festival, met nog meer plezier. En daarvan zijn de Franse avonden en de Duo-special dan weer de jaarlijkse hoogtepunten. Helaas stond er dit jaar geen Franse avond in het programmaboekje. Je regrette, geen musette, zullen we maar zeggen.
Bij de Duo-special worden er vijf duo’s gevormd van festivalmusici die in de meeste gevallen nog nooit met elkaar gespeeld hebben en elkaar vaak ook niet kennen. Dat wordt ze de nacht van te voren aan de bar van het hotel kenbaar gemaakt, dus tijd om ook maar iets af te spreken, is er eigenlijk nooit.
De Duo-special is verassend, breekbaar en leuk. En bovenal een concert waar ik de afgelopen vijftien jaar vrijwel onafgebroken bij ben geweest. En ook al moest ik om één uur ‘s middags weer aan het werk, op zaterdagochtend was er even niets dan Jazz.
Het blijft een rare tijd voor een concert, elf uur ‘s ochtends.