De Baronielaan is één van de sjiekere straten van Breda. Een statige laan met te veel auto’s en te weinig parkeerplaatsen. En een laan met grote panden die rond 1900 zijn opgetrokken.
Een straat met mensen die niet hoeven te klagen over een te krappe beurs, maar dat ter compensatie wel doen over de stijgende WOZ-waarde van hun huis. Vaak heel prettige mensen, die de procedures kennen, weten waar ze moeten zijn als ze iets voor elkaar willen krijgen en waarschijnlijk een heel plezierige collectie wijnen in de kelder hebben staan. Mensen die waardering zowel kunnen opbrengen voor glas-in-lood als een strakke roestvrijstalen keuken.
Een straat zonder SP-stemmers, getuige deze banner die al enige tijd één van de gevels aan de Baronielaan siert. Of zou het een apolitiek kunstwerk zijn? Je weet het niet.
Niet alles is politiek. Misschien hebben die mensen gewoon een hekel aan rode groente, omdat ze vinden dat groente gewoon groen moet zijn.
[sÇ: een mens mag dromen, niet?]
In de Baronielaan heeft de SP wel degelijk stemmers, als je ervan uit
gaat dat ténminste onze vijf leden, van de 500 totaal in Breda,
daar ook SP stemmen. (Etten-Leur is net zelfstandig). GL heeft de helft denk ik in Breda qua leden, nietwaar?
[sÇ: prikkelbaar?]
Ha, die banner was me ook al opgevallen. Ik wist niet dat we in de Baronielaan leden hadden, maar Hans is onze hoofd-verspreider en kent alle adressen en postcodes van buiten, dus het zal wel. De tomaat lijkt eigenlijk een beetje tegen het pand aan gegooid. Maar daar staan wij buiten! Werden de tomaten door de SP vroeger vooral gebruikt als werpinstrument, thans worden ze slechts nog verwerkt in de door Johannes van Dam ontwikkelde biologische tomatensoep. En in blogpostings ;-)
[sÇ: ach ja, als je het dan echt wilt weten, ’t is een reclamebureau. Ik zou ze niet inhuren als ik jullie was.]