Het was al bijna sluit in de Beyerd, toen ineens de deur openging en een zware delegatie van de Bredase kunstwereld als uitzinnigen het Café binnenliep. Ze kwamen zojuist van een prijsuitreiking en zo te zien hadden we hier niet te maken met mensen aan wie de prijs voorbij was gegaan.
Het leek welhaast alsof de groep licht gaf in het donker. Een onmogelijke stilte, die plots wordt doorbroken door een daverende gezelligheid. Een invasie van vrijzinnige geesten, liederlijk lachend en pratend, in een verder vrijwel uitgestorven café.
Zo snel zij waren gekomen, zo snel viel de groep weer uit elkaar. Sluitingstijden gelden voor iedereen, ook voor Bohémiens. Plots was het weer stil. Het leek zelfs iets donkerder, iets kouder dan eerst, zonder de kunstenaars om me heen.
Ik had nog één zwavelstokje.
oei oei, sinterklaas nog maar net in het land en nu al een kerstverhaal……. waren we daar niet altijd op tegen????
[sÇ: het klimaat is helemaal van slag.]
Hmm laat maar het Politiek gaan . Je heeft een geeist voor kunst een sehnsucht naar kunst.
[sÇ: soit.]