Ik had een vrije dag opgenomen. Of althans, ik had besloten mijn driedaagse Haagse werkweek dit keer niet in vieren te delen. Er stonden Bredase afspraken op de agenda.
De dienst Erfgoed wilde met mij bespreken op welke wijze ik graag het historisch groen terug wilde zien in de Erfgoedvisie. Een gesprek over oude verkavelingsstructuren, gedenkplaatsen, historische houtwallen en wat dies meer zij. Best interessant eigenlijk.
Vervolgens mocht ik ook deze keer weer optreden als discussieleider van het jongerendebat dat jaarlijks door het COS wordt georganiseerd. Het is één van de leukste dingen waar ik als raadslid voor gevraagd wordt. Het was een ongekend spannende discussie met een aantal heel goede debaters. Spitsvondig, scherp en goed beargumenteerd. Volgens mij zaten er wel een paar toekomstige politici onder de deelnemers.
De commissievergadering Onderwijs en Economie van die avond was na die middag dan ook bijzonder teleurstellend. Op de agenda stond onder meer een discussie over de hoofdlijnen voor een nieuw evenementenbeleid. Om die discussie was te stroomlijnen waren er een aantal vragen geformuleerd die de woordvoerders vooraf hadden beantwoord en deze beantwoording was vooraf ook aan iedereen rondgestuurd. Maar in plaats van dat het debat ging over de verschillen tussen de partijen, begon een aantal woordvoerders hun beantwoording in bijdragen tot wel een kwartier in lengte punt voor punt voorlezen en toelichten. Ik heb me werkelijk groen en geel geërgerd en was stond zelfs op het punt om uit de vergadering weg te lopen, ware het niet dat er daarna nog een bespreekpunt op de agenda stond.
De commissie had nog wat kunnen leren van de scholieren die middag. Niet verwonderlijk dus dat er de volgende ochtend wèl een uitgebreid verslag van het scholierendebat in de krant stond, maar er over de commissievergadering met geen woord werd gerept.
