Tag: raadswerk

„Heb je tijd om langs te komen”. „Ja tuurlijk. Gezellig.” „Nee hoor, we moeten het namelijk over cyclische producten hebben.”

In Breda is vanuit de commissie bestuur al enige tijd een werkgroep Cyclische Producten actief. Die werkgroep had aanvankelijk slechts als doel om aan te geven hoe in de toekomst begroting en jaarverslag eruit moeten komen te zien. In de loop der tijd is het takenpakket van de werkgroep echter allengs uitgebreid. Namens GroenLinks zit commissielid Sander in deze werkgroep.

Over de inrichting van de begroting kun je blijven discussiëren. Er is namelijk niet één goede manier. Er zijn wel een aantal zaken die van belang zijn om de begroting een beetje een beeld te krijgen van wat er in een gemeente om gaat. En ik noem dat exploitatieoverzicht.

Nu heb ik Sander inmiddels wel aan mijn zijde op dat punt. Dus aan hem de nobele, maar zware taak om anderen daarvoor warm te laten lopen. Hij wilde verder eigenlijk alleen nog maar even sparren over andere verbetervoorstellen.

Twee jaar geleden, aan het begin van deze bestuursperiode, was er de afspraak om stapsgewijs de begrotingen en jaarverslagen aan te passen aan een nieuwe systematiek. Achteraf gezien een weinig slimme beslissing: we hadden een paar jaar de tijd moeten nemen om aan de hand van verschillende voorbeelden één nieuwe systematiek te kiezen. Om die vervolgens in één klap door te voeren.

Begrotingen en jaarrekeningen, ik moet nog altijd een beetje sidderen als ze via de brievenbus op mijn deurmat ploffen.

Enige tijd geleden, op 26 november, had politiek redacteur Nico Schapendonk van dagblad BN/DeStem de raadsleden een enquêteformulier toegestuurd. Met de antwoorden wilde hij een beeld schetsen van de mens achter de politicus.

De enquête leverde aanvankelijk nogal wat commotie op. Kennelijk durfden niet alle raadsleden de vragenlijst in te vullen als zij niet anoniem zouden blijven. Een volstrekt onzinnige houding, vond ik. Als je als politicus je mening niet open en eerlijk durft te geven, kun je beter je functie neerleggen.

Redacteur Schapendonk besloot vervolgens dan alle ingevulde enquêtes maar vertrouwelijk te behandelen, om toch een zo volledig mogelijk beeld te krijgen. Hieronder de vragenlijst zoals ik deze had ingevuld en teruggestuurd. In alle openbaarheid, zonder geheimen.

Lees verder “Homo Scrutans – za 12 jan. 2008”

Van een gemeenteraadslid in een stad als Breda wordt steeds meer gevraagd. Allereerst is het werk ingewikkelder geworden vanwege de decentralisatie van rijkstaken. De gemeenteraad heeft het tegenwoordig niet meer alleen over stoeptegels en speeltuinen, maar ook over armoedebeleid, de Wet maatschappelijke ondersteuning en inburgeringsbeleid. Allemaal taken die Den Haag heeft ‘overgeheveld’ naar de gemeentes.

Ook wordt er van politci steeds vaker verwacht dat we overal bij zijn. De ene naar de andere uitnodiging stroomt binnen. En veel van die bijeenkomsten zijn overdag of, een nieuwe trend in Breda ‘aan het eind van de middag’. De definitie van ‘aan het eind van de middag’ is inmiddels opgerekt tot alles dat vanaf drie uur begint.Je hebt er als gemeenteraadslid bijna een dagtaak aan.

Maar in Breda hebben we ook altijd gezegd dat we geen beroepspolitici in de raad willen. We streven ernaar dat de samenstelling van de raad een zo breed mogelijke vertegenwoordiging van de maatschappij moet zijn. Zowel qua politieke stromingen als qua achtergrond. We willen dus raadsleden die daarnaast een baan hebben als docent, of in het bedrijfsleven of als arbeider, zelfstandig ondernemer. Of als huisman of -vrouw. Dat betekent echter wel dat overdag vergaderen geen optie is. Een raad die overdag vergadert, sluit een heleboel mensen uit die niet zomaar wekelijks één of twee dagdelen vrij kunnen nemen van hun werk.

Toch hebben we deze twee weken weer zo’n moment waarop elke commissievergadering om vier uur ’s middags begint. Voor mij betekent dat dat ik om iets over tweeën mijn pc in Den Haag kan uitzetten om terug naar Breda te gaan.  En dat vier of vijf keer, dus welgeteld twee-en-een-halve dag die ik niet kan inzetten voor mijn broodheer.

Als het nu echt zo lastig is om alles op de avond te plannen, misschien moeten we dan eens gaan overwegen of we voortaan alles op zaterdag of zondag kunnen doen.

De fractie kwam aan het eind van de ochtend bij elkaar om de schriftelijke reacties op de gemeentebegroting te van de andere fracties bespreken. Plotseling kwam het hoge woord eruit. Piet Hein vroeg of ik de mondelinge behandeling in de raadsvergadering wilde doen.

De begrotingsbehandeling is een lange vergadering waarbij elke partij nog eens uiteenzet wat haar visie op de wereld is en wat er goed is (coalitie) of juist mankeert (oppositie) aan de begroting voor het komende jaar. In de begroting staat namelijk precies hoeveel geld er het komende jaar waaraan wordt uitgegeven. In die zin is het één van de belangrijkste vergaderingen van het jaar.

Doorgaans is de behandeling van de begroting het werk van de fractievoorzitters. In die zin was het dus wat vreemd dat ik daar ineens tussen stond. En hoewel ik maar een paar uur tijd had gehad om me erop voor te bereiden, had ik de indruk dat het heel aardig ging. Vooral de tweede termijn. Mijn eerste bijdrage had ik voor de zekerheid toch maar uitgeschreven op papier. Maar wanneer de bijdrage uit het bolle hoofd moet, voel ik me toch altijd het lekkerst.

Hoewel, zoals gewoonlijk, aan de begroting geen letter is veranderd, heeft GroenLinks toch nog een bescheiden succesje geboekt. In een motie wilden we de wethouder opdragen om een plan te maken om de drie jongerencentra in de Haagse Beemden samen te voegen. Nu zijn de centra heel vaak dicht, omdat de jongerenwerkers in de wijk verantwoordelijk zijn voor alle centra en dus niet continu al die centra open kunnen houden. Als er één centrum zou zijn, kunnen de openingstijden flink verruimt worden. Hoewel de motie (mede ondertekend door SP, Breda’97 en D’66) niet werd aangenomen, had deze wel de sympathie van het CDA. In één van de volgende vergaderingen SAW zal het onderwerp worden besproken. En daarmee is het gelukt het jongerenwerk in de Haagse Beemden op de politieke agenda van de andere partijen te krijgen.

Kort geleden ben ik benoemd tot plaatsvervangend voorzitter van de raadscommissie Middelen, Stadsbeheer en Organisatieontwikkeling (MSO). Nu heeft de plaatsvervangend voorzitter van MSO meestal niet veel werk, want de echte voorzitter, Ger Posthuma, laat nooit verstek gaan. Dat bleek ineens anders: Ger heeft wat probleempjes met zijn gezondheid en zodoende mocht ik al meteen opdraven als plaatsvervanger.

Het is natuurlijk nooit leuk om iemand te vervangen die ziek thuis ligt. Maar los daarvan is het natuurlijk best spannend om voor het eerst van je leven een commissievergadering voor te zitten. Dus ergens was het ook best leuk om dit een keer te mogen doen. Echt bang om een miskleun te begaan was ik niet: naast me zat griffiemedewerker Jos de Hoogh die mij voor de ergste fouten behoedde. Daarnaast had hij een dag eerder al de agenda met me doorgelopen. Aan ondersteuning geen gebrek.

Een erg korte vergadering is het onder mijn leiding niet geworden. Maar korte vergaderingen zijn ook niet per definitie beter. Ik hoop wel dat het een heldere vergadering is geweest, waarbij iedereen gelijkelijk aan bod kwam. Want dat is volgens mij de taak van een voorzitter: zorgen dat de menings- en besluitvorming helder verloopt en dat iedereen zijn of haar zegje kan doen. Alhoewel, haar zegje… Van de zeventien aanwezige commissieleden waren er slechts twee vrouw. MSO, het zal wel een echte mannencommissie zijn.