„En dit is onze gevangenis”, vertelde ik Tom, wijzend naar de ronde koepel met de op een kasteelpoort gelijkende entree. Na de tweede gang van wat een vijf-gangendiner had moeten zijn, zaten we zo vol dat we maar zijn gaan wandelen.
En dit, wijzend naar een oude loods met een levensgrote kegel op het dak, is de oudste bowlingbaan van Europa. Breda heeft een rijke geschiedenis. De bowl-sport heeft vanuit Amerika via Breda over het Europese continent verspreid.
„Zin om te bowlen?”, vroeg ik nonchalant. Tot mijn verbazing antwoordde Tom bevestigend. Ik probeerde er nog onderuit te komen, maar het was al te laat. Als Tom ja zegt, bedoelt ‘ie ook ja, zei hij, ondertussen een beroep doend op mijn gevoel voor spontaniteit.
Voor straf verloor ik twee van de drie potjes.
En wie was nou de ballenjongen?
[sÇ: da’s meer een vraag voor rené.]
En geen tags in deze blog?
[sÇ: jij doorziet ook alles hè?]