De trein rijdt langzaam,
mensen deinen langzaam mee,
verre bestemming.
Ik had per ongeluk een Haiku geschreven. Nou ja, per ongeluk, het was eigenlijk nog best puzzelen om het gevoel van dat moment weer te geven in het te kleine aantal lettergrepen waarbinnen een Haiku geschreven dient te worden.
Het bleek een Haiku met profetische eigenschappen. Voor de rest van de reis werd ik geplaagd door wisselstoringen en op de terugweg nog eens getrakteerd op een gevalletje zelfmoord.
Het was de internationale trein, die trein die men voornemens is af te schaffen, die me uiteindelijk naar Roosendaal wist te brengen, waar ik vervolgens op de trein naar Breda ben gestapt.
Verre bestemmingen indeed.