Het is jarenlang een trouwe vriend geweest die vrijwel overal waar ik naar toe ging, met me mee reisde. We zijn jarenlang onafscheidelijk geweest.
Dagelijks keek ik naar ‘m. Stemde ik met ‘m af of we al niet iets gepland hadden als ik een afspraak met iemand anders maakte. Een steun en toeverlaat. De eerste die ik ‘s ochtends bekeek, het laatste dat ik ‘s avonds zag voor het slapen gaan.
Maar ik heb afscheid genomen. Ik heb ‘m niet meer nodig, ik kan zonder. Mijn organizer is een relikwie uit het verleden geworden. Mijn planning staat voortaan in mijn Nokia.
